کتاب «تاریخ علمای خراسان» در سالهای پایانی قرن سیزدهم هجری به قلم «عبدالرحمنبن نصرالله شیرازی»، به دستور «اعتضادالسلطنه» به رشته تحریر درآمده است. این کتاب شرح حال جمعی از بزرگان شیعه است که از اواخر دوره صفویه تا عصر مؤلف در خراسان بهسر بردهاند. مهمترین ویژگی این کتاب، معرفی شماری از علمای شیعه است که در مآخذ پیشین نیامده است. مؤلف تلاش کرده تا در نگارش اثر خود از دیدهها، شنیدهها و سخنان دانشمندان مورد اعتماد استفاده کند.
فهرست شماره 14 عرفان ایران بدین قرار است: در قسمت مقالات، عید مبعث از دکتر نورعلی تابنده؛ تصوف علوی از شهرام پازوکی، فریتهوف شوئون و معنای زیبایی از سعید بینای مطلق؛ تاملی در باب معنای روحانی کار از سیدحسن آذرکار؛ کرامات اولیا در آثار مولانا از محمدابراهیم ایرج پور؛ مجموعه مزار شاه نعمت الله ولی از مهراد قیومی بیدهندی، در قسمت معرفی کتاب تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده از دکتر عادل نادرعلی و ترجمه حسینعلی کاشانی بیدختی معرفی شده است.
فهرست شماره 14 عرفان ایران بدین قرار است: در قسمت مقالات، مقاله رویت ماه از دکتر نورعلی تابنده؛ عید رمضان از نورعلی تابنده؛ وحدت در کثرت و کثرت در وحدت از سیدمصطفی آزمایش، چرا سنت گرا نیستم؟ از محمد لگن هاوزن، ترجمه منصور نصیری؛ خواب و تعبیرخواب: بخش دوم از سیدحسن امین، در قسمت یادنامه، به مختصری از شرح احوال حاج علی تابنده محبوب علیشاه پرداخته شده، نکات و تذکرات فقری از حاج علی تابنده؛ عشق و شهادت از حاج علی تابنده، در قسمت معرفی کتاب؟، قلب اسلام از سید حسین نصر توسط حسین خندق ابادی معرفی شده است.