کتاب تحقیقی است درباره سقاخانههای تهران که با مقدمهای درباره تاریخچه سقاخانه و سقایی در تمدن اسلامی و نقش و اهمیت و جایگاه فرهنگ سقایی نزد ملل مسلمان آغاز میشود ;سپس مباحث کتاب در فصل سامان مییابد .در فصل اول تاریخچه تحولات مناطق ری، قصران و تهران به اختصار بررسی شده است .در فصل دوم وضعیت سقاخانه سازی و چگونگی سقاخانههای مناطق یاد شده، بررسی میگردد .در این فصل با پژوهش درباره ویژگیهای کل سقاخانههای تهران، سعی شده تا ضمن مطالعه جایگاه اجتماعی این پدیده در گذشته و حال، ضرورت وجود آنها در مقطع زمانی بررسی شود .سقاخانههایی که در این فصل بررسی شدهاند عبارتاند از :سقاخانههای آستان حضرت عبدالعظیم (س) و بازار و سایر سقاخانههای شهر ری .سقاخانههای تهران :سقاخانه آقا شیخ هادی، آینه کوچه ارامنه، کوچه ظهیرالاسلام، بازار بینالحرمین، خاتمالنبیین در بازار، مسجد امام، مسجد جامع، مسجد آقا سید عزیزالله، بقعه امامزاده سید اسماعیل، امامزاده سید نصرالدین، امامزاده زید، امامزاده یحیی معیر در کوچه احمدیان، معیر در کوچه شهید معیر، نوروزخان و برخی دیگر . در فصل سوم از ویژگیها و مشخصات سقاخانهها مانند معماری، تزئینات، کتیبه نویسی، اسبابها و تامین آب سخن رفته است .فصل چهارم به بحث درباره جنبه هنری سقاخانه و مباحث مطرح شده در محافل هنری با عنوان "مکتب سقاخانه "اختصاص دارد .در آخرین فصل، نتیجهگیری مباحث آمده است .کتاب با کتابنامه و عکسهایی از سقاخانههای تهران و شهر ری به پایان میرسد .
نویسنده قبل از ورود در متون تفسیری، اسطوره و شناخت و جایگاه تصویرها و نمادگرایی و جایگاه اسطوره در قرآن را بررسی میکند .وی در فصل اول، علم حضوری و علم حصولی و نسبت آنها را با اسطوره ارزیابی مینماید .در فصل دوم، سیر نزولی عالم و رویا و خیال و کهانت را تبیین میکند .در فصل سوم کتاب، رمز و نماد و سمبل و نشانه و تمثیل و مجاز و استعاره، مرزبندی و تفکیک میشود .نویسنده پس از ذکر این مقدمات نمادهای دایره، مربع، مثلث، شاه و شاهزاده، آب، پرندگان، ارقام، اژدها و ماندالا، و درختان را تاویل میکند . فصل چهارم کتاب به قرآن و متنو تفسیری اختصاص دارد .در این فصل واژه اسطوره در یک یک آیات، بررسی و بعضا با متنو تفسیری مقابله و موازنه میگردد .نویسنده در پایان کتاب، نگرش اسطورهای را با توجه به روضه الجنان ابوالفتوح رازی و قصص القرآن سورآبادی و تفسیر طبری و کشف الاسرار میبدی ریشهیابی و نقادی میکند .
در این کتاب با مروری بر حماسه سرایی در ایران درمی یابیم که ادبیات حماسی بیش از ادبیات توصیفی و غنایی به ورزش و تربیت بدنب پرداخته و به ورزشهایی چون چوگان بازی، اسب سواری، شمشیربازی، مشت زنی، شکار، شطرنج، دو، ... اشارات متعددی نموده و جایگاه این ورزشها را در تمدن و فرهنگ ایران روشن ساخته است. مقولات اخلاقی، دینی، حماسی و اصول جوانمردی حاکم بر تاریخ ورزش ایران سفره گسترده ای که پژوهش در آن ما را از وامگیری از فرهنگ غرب و التفاط با آن بی نیاز می سازد.