این کتاب به همت دکتر یحیی قریب در سال 1354 به طبع رسیده است. دکتر قریب در این اثر علاوه بر غزلیات، مقطعات، ساقی نامه، شه نامه، مثنوی و رباعیات حافظ را نیز گرد آورده است. همچنین مصحح یادداشت هایی در توضیح کلمات آورده و از متون دیگر هم برای آن مثال هایی ذکر کرده است. در چاپ دوم کتاب نیز حواشی و تعلیقاتی بر آن افزوده شده است. فهرست تلمیحات قرآنی اشعار حافظ، مطلع غزلیات، مقطعات و... تهیه شده و نام اشخاص نیز فهرست شده است. نسخه اساس این تصحیح انتقادی، متعلق به نسخه کتابت شده در سال 862 ق است که با 6 نسخه دیگر مقابله شده است.
این کتاب اشعار فارسی سیدجعفر موسوی حاوی الف) دو مثنوی در بحر خفیف-مخبون محذوف-یکی تحت عنوان (حدیث نفس) شامل موضوعات مختلف در حدود (1723) بیت، و دیگری (بالاخانه غمها) که از نوشته نویسنده معروف (مصطفی لطفی منفلوطی مصری) برداشته شده است و در حدود (303) بیت می باشد. ب) غزلیات ج) متفرقات د) قطعات
در مورد این گزیده با توجه به این شعر که "شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت" است و انتخاب غزلهایی که بین غزلها کاری بس دشوار می نمود، با توجه به روایی بعضی از غزلها در اذهان و با عنایت به کلیدی بودن بعضی از این غزلها این صد و ده غزل انتخاب و شرح شد، به طوری که اگر کسی این صد و ده غزل را با دقت با شرح آنها بخواند تا حدودی می تواند تمامی غزلهای حافظ را بفهمد و شرح کند. در اول، وزن هر غزل و بحری که در آن سروده شده، ذکر شده و احیانا در مورد ارزش موسیقایی این وزن نیز بحث شده است. با توجه به مآخذ موجود و دیوان شاعران پیش از حافظ، تا حد امکان شاعرانی که در ان وزن و قافیه غزل یا غزلهایی داشته اند ذکر و مطلع غزلها اورده شده است. در صورتی که شاعری پیش از حافظ یا بعد از او، مضمون بیت او را آورده است، شعر و شاعر آن شعر ذکر شده است. لغات و ترکیبات و کنایه ها و استعارات بر اساس معتبرترین بیت او را آورده است، شعر و شاعر آن شعر ذکر شده است. لغات و ترکیبات و کنایه ها و استعارات بر اساس معتبرترین فرهنگها معنی شده و احیانا معنی خاصی که حافظ از انها اراده کرده است بیان شده است. مفهوم عرفانی لغت، یا بیت، تا آنجایی که به افراط و تفریط کشیده نشود، ذکر شده است. تلاش شده که شعر حافظ با شعر حافظ معنی شود مضمونی را که حافظ در ابیات دیگر آورده است، در کنار بیت مورد نظر ذکر شود تا خواننده توسّع و گستردگی آن و مفهوم و مضمون را در شعر حافظ دریابد
مؤلف، متخلص به قاسمی فرزند شیخ ابوحامد و نبیرة شیخ نصرالبیان است این اثر از گونه کتابهای چند دانشی و دانشنامهنویسی است که هفت مرقوم را با مباحث مختلف دربر دارد. مرقوم اول: معرفت مولی و شناخت حق سبحانه. مرقوم دوم: نبوت رسول (ص) و فضایل قرآن کریم و امامت ائمه اثنی عشر (ع) و دلایل و شواهد آن. مرقوم سوم: ولایت، کرامت، مکاشفات، علوم غریبه و خوارق عادات. مرقوم چهارم: ذکر جمعی از حکمای جهان و نمونهای از آثار ایشان. مرقوم پنجم: ذکر بعضی از شعرای معجز آیین و جملهای از شعرهای گزین. مرقوم ششم: مخاطبة نفس اصلم، با ذکر کلماتی چند از مواعظ و کلم. مرقوم هفتم: حقیقت موت و معاد و خاتمة احوال عباد. از جمله آثار اوست: خطابالغائبین، النجوم الزاهرة در تاریخ منجمان، رسالهای در مبدأ و معاد، دیوان اشعار.
این چاپ از دیوان حافظ از روی نسخه خطی است که متعلق به مصحح بوده و شامل این دیوانها نیز میباشد: دیوان کاتبی، دیوان خیالی، دیوان بساطی، دیوان طوسی، دیوان امیرشاهی، و نسخه دیوان حافظ در متن این مجموعه از صفحه 1 تا 362 ضبط شده و تاریخ کتابت این مجموعه سال 862 هجری قمری است. این نسخه نسبت به سایر نسخ امتیازات خاص و عمدهای دارد و به کمک آن بسیاری از مشکلات و موارد تحریفشده و مشکوک حل و اصلاح شده که در پاورقیها و یادداشتها به آنها اشاره شده است.