در سالهای 1339 و 1340 شمسی علیاصغر حکمت در دانشکده ادبیات شیراز درسی با عنوان «تاریخ ادیان» ارائه کرد. این کتاب درسگفتارهای این کلاسها است که در این عناوین سامان یافته است: مقدمات و تعریفات، ادیان بدوی، دین در جهان و در ایران، مزدیسی، هندوئی، بودائی، اسلام، تشیع، و وحدت ادیان.
بنا به كتابهاي قدیمی بودايي، دو هزار و پانصد سال قبل فرزانهاي به اسم سدراته گوتمه در هند پيدا شد كه سير و سلوك خاصي در پيش گرفت و به «روشني» رسيد و بودا شد، يعني بيدار و روشن، آئيني بنياد نهاد كه آئين بودا ناميده شده است. كهنترين متنهاي فلسفي ـ ديني موجود بودايي به زبان پالي در دست است كه يكي از زبانهاي هندو آريايي ميانه و زبان زادگاه بودا است. مجموعه اين متنها را خود بودائيان، پس از مرگ بودا، در سه بخش گرد آورده و بر آن نام تي پيتكه يا سه سبد نهادهاند و بوداشناسان غربي هم آن را كانون پاكي خواندهاند، يعني قانون بودا كه به زبان پالي نوشته شده است. موضوع اين كتاب، كه از گفتارهاي گوناگون متنهاي سه سبد فراهم آورده شده، گزارش «سه گوهر» بودايي است، يعني شرح زندگاني بودا و آئين او و انجمن رهروان كهن بودائي است، با همان آب و رنگ باستاني و بودايي آن. از بودا پرسيدند آيا به راستي پديده اي در جهان وجود دارد كه به آن علاقه من باشي؟ پاسخ داد: آري من به آن رشته ها و ريشه هاي مرطوب و ابريشميني كه زمين و آسمان را به هم وصل مي كنند و اين جهان خاكي را به آسمانها و افلاك پيوند مي دهند سخت علاقه مندم آري من باران را بسيار دوست دارم. ( متون تبتي، آئين ها و افسانه ها)ا او كه خود را به ريشه هاي ناب آسمان مي سپارد، چه آرام و نجيب بر زمين راه مي رود او با درك و فهم و شناختن و سپردن خود به ريشه هاي آسمان خود را براي سير در بي كرانگي آماده مي كند. نياز براي چنين انساني ديگر معني ندارد. ( چو آنگ، تسو، آثار مقدس دائويي)
خرد بودا چون اقیانوس پهناور است و جان او آکنده از رحمت عظیم. بودا را صورت و هیئتی نباشد، اما او خود را در نهایت لطف متجلی میدارد و با دل سرشار از شفقت خویش ما را رهنمون میشود. این کتابی است ارزنده، زیرا که جوهر تعالیم بودا را که در فزونتر از پنج هزار مجلد مضبوط است، دربر دارد. این حکمتها که از بیش از 25 قرن پیش ثبت و نگهداری شده، وراز مرزهای جغرافیایی و موانع نژادی جهان بسط یافته است. کلمات بودا که این کتاب حاوی آن است، به همه جنبههای زندگی بشر میپردازد و به آن معنی میبخشد.
تذکره مجالس النفائس، اثر میر نظامالدین علیشیر نوائی، در سال 896ق، تألیف شده است. این اثر فهرستی است از از فضلا، شعرا و گویندگان قرن نهم هجری قمری. در این کتاب دو ترجمه از مجالس به اهتمام و با مقدمه علیاصغر حکمت ارائه شده است. اولین بخش کتاب با نام لطائفنامه مشتمل بر مقدمه، نه مجلس و یک خاتمه است که مجلس نهم در نه قسمت ارائه شده است. این بخش از کتاب، حاوی شرح حال 574 شخصیت است که شرح حال شخصیت آخر در خاتمه ذکر شده است. در خاتمه کتاب شرح حال میر کمالالدین شاه حسین بهعنوان شخصیت 574 ذکر شده است. بخش دوم کتاب با ترجمه حکیم شاه محمد قزوینی مشتمل بر مقدمه و شرح حال 549 شاعر است که در ضمن هشت بهشت ارائه شده است.
موضوع دفتر حاضر تاریخ آرامگاه حکیم ابوعلی سیناست اثر علی اصغر حکمت که در آذر ماه 1330 توسط انتشارات مجله یغما منتشر شده است.