کتابخانه مجازی ادبیات

بنا به كتاب‌هاي قدیمی بودايي، دو هزار و پانصد سال قبل فرزانه‌اي به اسم سدراته گوتمه در هند پيدا شد كه سير و سلوك خاصي در پيش گرفت و به «روشني» رسيد و بودا شد، يعني بيدار و روشن، آئيني بنياد نهاد كه آئين بودا ناميده شده است. كهن‌ترين متن‌هاي فلسفي ـ ديني موجود بودايي به زبان پالي در دست است كه يكي از زبان‌هاي هندو آريايي ميانه و زبان زادگاه بودا است. مجموعه‌ اين متن‌‌ها را خود بودائيان، پس از مرگ بودا، در سه بخش گرد آورده و بر آن نام تي پيتكه يا سه سبد نهاده‌اند و بوداشناسان غربي هم آن را كانون پاكي خوانده‌اند، يعني قانون بودا كه به زبان پالي نوشته شده است. موضوع اين كتاب، كه از گفتارهاي گوناگون متن‌هاي سه سبد فراهم آورده شده، گزارش «سه گوهر» بودايي است، يعني شرح زندگاني بودا و آئين او و انجمن رهروان كهن بودائي است، با همان آب و رنگ باستاني و بودايي آن. از بودا پرسيدند آيا به راستي پديده اي در جهان وجود دارد كه به آن علاقه من باشي؟ پاسخ داد: آري من به آن رشته ها و ريشه هاي مرطوب و ابريشميني كه زمين و آسمان را به هم وصل مي كنند و اين جهان خاكي را به آسمانها و افلاك پيوند مي دهند سخت علاقه مندم آري من باران را بسيار دوست دارم. ( متون تبتي، آئين ها و افسانه ها)ا او كه خود را به ريشه هاي ناب آسمان مي سپارد، چه آرام و نجيب بر زمين راه مي رود او با درك و فهم و شناختن و سپردن خود به ريشه هاي آسمان خود را براي سير در بي كرانگي آماده مي كند. نياز براي چنين انساني ديگر معني ندارد. ( چو آنگ، تسو، آثار مقدس دائويي)

رشیدالدین فضل‌الله همدانی طبیب، مورخ، وزیر، اندیشمند و سیاست‌مدار نامی ایرانی از بزرگانی است که تاریخ‌نگاری بود و هم در روند رویدادهای تاریخی دستی داشت. او در مقام یک مدیر و سیاست‌مدار برجسته، تأثیر عمده‌ای در جریان‌های سیاسی دوره‌ای از تاریخ ایران داشته است. این کتاب به بررسی آیین کشورداری در عهد وزارت او می‌پردازد. ابتدا به اندیشه و مشرب رشیدالدین و رسم و راه او در کار کشورداری پرداخته شده، سپس به معرفی نهادها و بنیادهای اداری و اجتماعی زمان او پرداخته شده است.

این کتاب درباره تاریخ ژاپن از آغاز تا دوره معاصر (سال 1365) است. معمولاً تاریخ ژاپن را به ۷ دوره بزرگ تقسیم می‌کنند. دوران پیش از تاریخ، سِن‌شی و دوران بعد از تاریخ به ترتیب دوران‌های آغازِ تاریخ (گِن‌شی)، باستان (کُودای)، قرون وسطی (چوسِی)، اوایل دوران نوین (کین‌سِی)، دوران نوین (کین‌دای) و دوران معاصر (گِن‌دای) نامیده می‌شوند. دوران پیش از تاریخ (سِن‌شی) به چهار دوره تقسیم می‌شود: پارینه سنگی (پیش از ۱۰٬۰۰۰ سال، قبل از میلاد)، دوره جومون (۱۰٬۰۰۰ تا ۳۰۰ پیش از میلاد)، دوره یایویی (۳۰۰ پیش از میلاد تا ۳۰۰ بعد از میلاد) و دوره کوفون (۳۰۰ تا ۷۱۰ میلادی) دوران آغازِ تاریخ (گِن‌شی) به دوران انتقالی مابین دوران پیش از تاریخ و دوران باستان گفته می‌شود. در ژاپن دوران پیشین تاریخ از اواسط قرن سوم تا پایان قرن هفتم را در بر می‌گیرد. فصل‌بندی کتاب و تقسیم آن به فصول و مباحث و دوره‌های تاریخی نه به تساوی عددی بلکه به تناسب اهمیت رویدادها و تأثیر جریان‌های هر دوره در احوال تاریخی و سیاسی و اجتماعی ژاپن بوده است.