بحور الالحان کتابی در دانش موسیقی و نسبت آن با عروض نوشتهٔ فرصتالدوله شیرازی است. فرصتالدوله با احاطهای که بر علم عروض و موسیقی داشت، رابطهٔ شعر و موسیقی را از دیدگاه وزن بیان کرده و در مقدمه کتاب شرحی دربارهٔ موسیقی و اصطلاحات معمول آن آوردهاست. بحور الالحان را میتوان اولین مأخذ یا یکی از نخستین مآخذ تلقی کرد که در آن از تغییر نظام ادواری به دستگاهی سخن رفتهاست. این کتاب با وجود اختصار، به منزلهٔ پلی میان موسیقی قدیم و جدید ایران است
بانو اطرایی از معدود هنرمندانی است که دارای مدرک درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. ایشان در زمینه ی معرفی و شناساندن ارزشهای موسیقی اصیل ایران خصوصا ردیف ها و دستگاه های موسیقی ملی و سنتور نوازی معاصر و همچنین آثار و اندیشه های بزرگانی چون پایور و صبا سال ها تلاش نموده و تالیفات و مجموعه آثار ارزشمندی را به جامعه موسیقی کشور تقدیم داشته است.
این کتاب، واژگان و اصطلاحات دانش عروض را با استفاده از منابع جدید و قدیم توصیف کرده و در برخی مدخل ها به سابقه و تاریخچه برخی از مفاهیم و اصطلاحات در شعر فارسی و ملت های دیگر توجه نشان داده است. این فرهنگ مشتمل بر 163 عنوان اصلی و روی هم رفته 500 مدخل است. محتوای عنوان اصلی بسته به نوع و طبیعت آن، به موضوعات ریزتر تقسیم شده است. کتاب، جدول ها و فهرست های سودمندی دارد؛ از جمله جدولی دارد برای ترتیب مراجعه به مدخل ها با هدف فراگیری یا آموزش. در پایان نیز فهرست الفبایی برابرهای اصطلاحات به دو صورت فارسی به انگلیسی و انگلیسی به فارسی آورده شده است.