بانگ درا یکی از آثار منظوم و فلسفی اقبال لاهوری است. نوشتن این کتاب ۲۰ سال به طول انجامیدهاست و نخستین اثر منظوم محمد اقبال به زبان اردو است. اشعار بانگ درا به سه بخش تقسیم شدهاند. اشعاری که اقبال پیش از ۱۹۰۵، سالی که او هند بریتانیا را به مقصد انگلستان ترک کرد، سروده شدهاند؛ اشعاری که بین سالهای ۱۹۰۵ و ۱۹۰۸، در زمان اقامت اقبال در اروپا سروده شدهاند. او در این اشعار به ستایش غرب میپردازد، اما از مسائلی مانند ملیگرایی انتقاد و در سمت مقابل ماهیت جهان وطنانه اسلام را ستایش میکند؛ اشعاری که بین ۱۹۰۸ و ۱۹۲۳ نوشته شدهاند. او در این بخش به تاریخ اسلام اشاره میکند و از وحدت فرا مرزی اسلامی سخن میگوید.
مجموعه اشعار و ترانه های امید و شادی از محسن حریرچیان "ساعی" به مناسبت ششمین جشن فرهنگ و هنر توسط نشریه اداره کل فرهنگ و هنر آذربایجان شرقی منتشر شده است.
مجموعه اشعار پیرایه سخن توسط سهراب هاشمی گردآوری شده و انتشارات کتابفروشی امیرکبیر آبادان منتشر کرده است
در این کتاب نظریات اقبال لاهوری درباره مسائل دینی، فلسفی، هنری، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، تربیتی، ادبی، شعری، حقوقی و تاریخی که در مجموع ذهنیت او را شکل میدهند، فراهم آمده است. قطعات کتاب تا آنجا که ممکن بود بر اساس موضوع مرتب شده که از امور الهی و مابعدالطبیعی آغاز و به مسائل اجتماعی و روزمره ختم میشود.
این کتاب یکی از منظومههای اشعار فارسی محمد اقبال لاهوری میباشد. اقبال لاهوری شاعر و متفکر استاد پاکستانی بود که آخرین شاعر بزرگ و توانایی است که در شبه قاره هندوستان، زبان به شعر پارسی گشود و بر همه استادان مقدم بر خود در آن سامان پیشی گرفت. اشعار این کتاب مایه فلسفی دارند.