دفتر حاضر طرحهای پژوهشی دانشگاه جندی شاپور در رشته های علوم تربیتی، علوم، ادبیات و علوم انسانی، کشاورزی و پزشکی در سال تحصیلی 1353 – 1354 است که در فروردین ماه 1354 توسط دفتر معاونت پژوهشی و برنامه ریزی منتشر شده است.
«فلسفه آموزش و پرورش» یکی از دانشهای میانرشتهای است که با دو قلمرو «فلسفه» و «آموزش و پرورش» (یا علوم تربیتی) در ارتباط است و تحصیل آن نیز مستلزم اطلاع قبلی از مبانی و مباحث فلسفه از یک سو و دانستن مبانی دانش آموزش و پرورش از سوی دیگر است. در ایران، تا آغاز دهه 1340، فلسفه آموزش و پرورش دانش مستقلی تلقی نمیشد و تنها برخی از مباحث آن نخست در درسی به نام «اصول آموزش و پرورش»، و سپس در درسی با عنوان «فلسفه و اصول آموزش و پرورش» تدریس میشد. از این دوره به بعد و با ورود دانشآموختگان دورههای عالی علوم تربیتی از دانشگاههای آنگلوساکسون، رفتهرفته کتابهایی ـ هر چند معدود ـ با عنوان «فلسفه آموزش و پرورش» ترجمه و تألیف و منتشر شد و به موازات آن، درسی به همین نام نیز در برنامه دورههای تحصیلی تازه تأسیس شدة علوم تربیتی پدید آمد.
ساسانیان بیش از چهارصد سال در ایران حکومت کردند. شاهنشاهان با فر و جاه این سلسله، در بسط فرهنگ و علوم و توسعه عمران و آبادی و ساختن پلها و بستن سدها و احداث شهرها و کوشش فراوان و مساعی زیادی مبذول داشتند. اطلاعات موثقی که از روزگاران به ما رسیده است نشان می دهد که هریک از پادشاهان ساسانی به احداث یک یا چند شهر مبادرت کرده اند. مهمترین مرکز علمی عصر ساسانیان شهر جندی شاپور در خوزستان بود که بنابه فرمان شاپور اول بوسیله اسیران رومی ساخته شد در این شهر به دستور خسرو اول انوشیروان دانشگاه بزرگ و باشکوهی تاسیس شد که در آنجا علم طب و فلسفه و ادبیات و ریاضیات و نجوم آموخته می شد و دانشمندان سریانی و هندی و زرتشتی در این موسسه و بیمارستان ضمیمه آن به خدمت اشتغال داشتند. نگارنده درصدد برآمد که تاریخچه این شهر باستانی و دانشگاه معروف آن را با استفاده از ماخذ و منابع موثق تالیف کند تا بدین وسیله یادی از خدمات نیاکان ما در زمینه نشر فرهنگ و علوم در عصر باستان شده باشد