این کتاب دربرگیرنده مقالات و یادداشتهایی است که نویسنده در زمینه تاریخ، فرهنگ و واژههای ایرانی در روزگار باستان نگاشته است. دقت زیاد و سبک نگارشی ساده و روان از ویژگیهای اصلی این کتاب است. مقالات کتاب تحت این عناوین گرد آمدهاند: تبار ایرانیان، هند و ایرانیان، ایرانویج خاستگاه ایرانیان، ایران، نخستین قبیلههای ایرانی، فلات ایران، نخستین ساکنان فلات ایران، کوچه قبیلههای ایرانی، برخورد ایرانیان و بومیان، اتحاد قبیلههای ایرانی، پیروزی کورش بر لودیا، کورش در بابل، آزادی قوم یهود به فرمان کورش، نقش بالدار کورش، آرماگاه کورش بزرگ، اندرز کورش، درخت، کشاورزی، نوشتههای دژنپشت و گنج شیزیکان، اروند رود، نامهای ایرانی در پیرامون دریای سیاه، سرگذشت واژه گل، در جستجوی راه دریایی، آبراهه سوئز در روایت ابوریحان بیرونی، سنگ نوشتهای گم شده از داریوش، گلو تپه، آذر گشنسب و آناهیت.
ایرانیان در گستره فرهنگ و دانش، سابقه ای طولانی دارند. آنان با تلاش های خستگی ناپذیر، گذشته درخشانی را آفریدند و در فرهنگ انسانی، نقش عمده ای ایفا کردند. وزش نسیم آزادی بخش اسلام بر ایران و تلاقی دو فرهنگ ایرانی و اسلامی مناسبات دین و فرهنگ را به همراه داشت و ثمرات میمون و مبارکی برای بشر به بار آورد. این فرهنگ ایرانی-اسلامی پویا، غنی و گسترده بود، به طوری که مرزهای جغرافیایی را درنوردیدند و در شمال آفریقا هند و حتی اروپا راه یافت. بررسی این مناسبات و چگونگی خدمات متقابل ایران و اسلام ازبایسته های پژوهشی روزگار ماست. از همین رو دبیرخانه "دین پژوهان" با دعوت از متفکران و اندیشوران، غوررسی در این موضوع را وجه همت خویش قرار داد و در سلسله مقاله هایی که اینک پیش روی شماست زوایای این مهم را کاوید...
گاتها ـ سرودههای زرتشت ـ نخستین منظومه ایرانی است که از روزگار کهن برجای مانده و در عین حال کهنترین و مقدسترین قسمت اوستاست. اغلب بخشهای گاتها موزن و آهنگین است. این سرودهها که در یسنا جای داده شده، سروده زرتشت و پیروان اوست. گاتها در اصل شامل 17 فصل، 238 قطعه و 896 بیت و 5560 کلمه است. زندهیاد پورداود در این کتاب کوشیده برای هر واژه اوستایی واژهای برگزیند که از همان ریشه باشد. ضمن آنکه برای هر واژه اوستایی، ترجمه، توضیح و آوانگاری مربوط به آن نیز آمده است.
این کتاب بخشی از گفتارهای استاد برجسته و فقید دانشگاه تهران، زندهیاد دکتر بهرام فرهوشی در زمینه اندیشهها و باورهای ایرانیان کهن درباره جهان مینو، زندگی و مرگ و ایزدان و جشنهای آنان است. کتاب به سبب آنکه بیشتر گفتارهایش با جهان مینو پیوستگی دارد، به نام گفتار نخستین آن یعنی «جشن فروردین و رابطه آن با جهان فروری» نام «جهان فروری» به خود گرفته است. جهان فروری، حماسه انسان، جشنهای ایرانی، آیینهای نوروزی، خوان نوروزی، اسطوره سیزدهم فروردین، مهرگان، یلدا، اخلاق در ایران باستان و مرگ عناوین این کتاب را شکل میدهند.