کتابخانه مجازی ادبیات

در تاریخ ادبیات فارسی و میان شاعران و نویسندگان جهان، ناصرخسرو جایگاه ویژه‌ای دارد؛ او یک سیاحتگر یا شاعری عادی نبود. پایگاه عقیدتی استواری داشت. نوشته‌هایش چه نظم و چه نثر وقف اندیشه دینی و دعوم مردم به پذیرش آن بود. سفرنامه او ظاهرا برای عامه مردم نوشته شده و درباره مسائل مذهبی ساکت است؛ ولی از دو عبارت آن کتاب روشن است که هیچ‌گونه شک و شبهه‌ای در صحت نسب فاطمیون نداشته و درباره حسن اداره امور و ثروت و قناعت و امنیت و آسایش رعایای ایشان با شور و حرارت سخن گفته است. نویسنده در کتاب حاضر ضمن اشاره‌ای به زندگی و آثار ناصرخسرو، سفرنامه او را تحلیل کرده و در پایان متن مصحح آن نیز آورده شده است.

وجه دین، کتابی از ناصرخسرو، که در آن برخی آموزه ها و احکام اسلامی، به روش باطنی و بنا بر مذهب اسماعیلی، تأویل شده است. بنا بر نظر خود ناصرخسرو، وجه دین مهم ترین اثر اوست، زیرا در آن مستقیما به معارف دینی پرداخته است و در نظر او این معارف از معارف دیگر برترند و به تعبیر او «سَر علم ها علم دین است». در وجه تسمیۀ کتاب، مؤلف گفته که آن را «روی دین» نامیده است، زیرا «چیزها را به روی توان شناخت و خردمندی که این کتاب را بخواند، دین را بشناسد و بر شناخته کار کند و مزد کار را به خشنودی ایزد تعالی سزاوار شود». ناصرخسرو در وجه دین بسیاری از موضوعات مهم دینی، از قبیل امامت و شهادت و طهارت و نماز و روزه و حج و زکات و جهاد و ولایت اولی الامر، را مطرح کرده و به تأویل آن ها پرداخته است. او این مسائل را در پنجاه ویک «گفتار» بیان کرده که شمار آن ها، به تصریح خودش، برگرفته از تعداد رکعات نمازهای واجب در یک روز است. ناصرخسرو در همۀ کتاب کوشیده است نشان دهد که جملگی اعمال دینی دالّ بر محوریت امامت در دین است. همچنین سعی کرده اثبات نماید که جهان خارجی و آفاقی و جهان درونی و انفسی نیز هر دو به این واقعیت رهنمون می شوند. در ادامه چنین می آید که تنزیل و تأویل، باهم، دین را کامل می کنند و باب زندگی جاودانی را می گشایند. بنا بر این اوصاف، تأویل و منشأ و مرجع آن، که همان امام زمان است، مضمون اساسی و محوری کل کتاب وجه دین است.

وجه دین، کتابی از ناصرخسرو، که در آن برخی آموزه ها و احکام اسلامی، به روش باطنی و بنا بر مذهب اسماعیلی، تأویل شده است. بنا بر نظر خود ناصرخسرو، وجه دین مهم ترین اثر اوست، زیرا در آن مستقیما به معارف دینی پرداخته است و در نظر او این معارف از معارف دیگر برترند و به تعبیر او «سَر علم ها علم دین است». در وجه تسمیۀ کتاب، مؤلف گفته که آن را «روی دین» نامیده است، زیرا «چیزها را به روی توان شناخت و خردمندی که این کتاب را بخواند، دین را بشناسد و بر شناخته کار کند و مزد کار را به خشنودی ایزد تعالی سزاوار شود». ناصرخسرو در وجه دین بسیاری از موضوعات مهم دینی، از قبیل امامت و شهادت و طهارت و نماز و روزه و حج و زکات و جهاد و ولایت اولی الامر، را مطرح کرده و به تأویل آن ها پرداخته است. او این مسائل را در پنجاه ویک «گفتار» بیان کرده که شمار آن ها، به تصریح خودش، برگرفته از تعداد رکعات نمازهای واجب در یک روز است. ناصرخسرو در همۀ کتاب کوشیده است نشان دهد که جملگی اعمال دینی دالّ بر محوریت امامت در دین است. همچنین سعی کرده اثبات نماید که جهان خارجی و آفاقی و جهان درونی و انفسی نیز هر دو به این واقعیت رهنمون می شوند. در ادامه چنین می آید که تنزیل و تأویل، باهم، دین را کامل می کنند و باب زندگی جاودانی را می گشایند. بنا بر این اوصاف، تأویل و منشأ و مرجع آن، که همان امام زمان است، مضمون اساسی و محوری کل کتاب وجه دین است.

وجه دین کتابی است از ناصرخسرو که مانند بسیاری از دیگر آثار او اثری مذهبی است. این رساله حاوی مطالبی دربارهٔ فرقهٔ اسماعیلیه است. این کتاب تفسیر کلامی مذهب اسماعیلیه است. ناصر خسرو تفسیر الهیاتی اسماعیلیه را در رابطه به توحید، شهادت، قرآن، نبوت و ولایت بیان کرده است. بنا بر نظر خود ناصرخسرو، وجه دین مهم‌‌ترین اثر اوست، زیرا در آن مستقیما به معارف دینی پرداخته است و در نظر او این معارف از معارف دیگر برترند و به تعبیر او «سَر علم‌ها علم دین است» ناصرخسرو در وجه دین بسیاری از موضوعات مهم دینی، از قبیل امامت و شهادت و طهارت و نماز و روزه و حج و زکات و جهاد و ولایت اولی‌الامر، را مطرح کرده و به تأویل آن‌ها پرداخته است. او این مسائل را در پنجاه‌ویک «گفتار» بیان کرده که شمار آن‌ها، به تصریح خودش، برگرفته از تعداد رکعات نمازهای واجب در یک روز است. ناصرخسرو در همۀ کتاب کوشیده است نشان دهد که جملگی اعمال دینی دالّ بر محوریت امامت در دین است.همچنین سعی کرده اثبات نماید که جهان خارجی و آفاقی و جهان درونی و انفسی نیز هر دو به این واقعیت رهنمون می‌شوند. در ادامه چنین می‌آید که تنزیل و تأویل، باهم، دین را کامل می‌کنند و باب زندگی جاودانی را می‌گشایند. بنا بر این اوصاف، تأویل و منشأ و مرجع آن، ‌که همان امام زمان است، مضمون اساسی و محوری کل کتاب وجه دین است.