آنچه در این کتاب آمده است عمدتا یک بررسی توصیفی است درباره این گویش، که در تقابل آن با زبان فارسی، در مواردی بازسازی زبانی را، در این گویش الزامی ساخته است، بنابراین هدف گردآوری و تدوین واژه های این گویش نبوده است و اگر واژه نامه یی در پایان این کتاب افزوده شده است از نظر آشنایی بیشتر به فرآیندهای آوایی این گویش است که با تمام کوششی که در گردآوری هرچه بیشتر واژه ها به عمل آمده است، باز نمی تواند انتظاراتی را که از نظر تاریخی و اجتماعی می توان از یک واژه نامه داشت، برآورده سازد. در این گویش تنها صدها واژه و اصطلاح در زمینه صنایع دستی وجود دارد که معانی این واژه ها و موارد مشابه آن را که نمی توان از طریق انتزاعی به آن دست یافت، باید از طریق تحقیقات مردم نگارانه به دست آورد
محمدکاظم کاظمی مولف کتاب هم زبانی و بی زبانی در مورد موضوع کتاب این گونه می گوید: من در این کتاب با دلایل و شواهد مختلف از متون کهن و آراء دانشمندان امروز، نشان دادهام که «فارسی» و «دری» در واقع دو نام است برای یک زبان واحد، و حدود نیم قرن است که گروهی برای جداسازی ملل همزبان و تضعیف زبان فارسی، با این ترفند، زبان ما را دوپاره کردهاند. همچنین در آنجا نشان دادهام که تا نیم قرن پیش، این زبان حتی در مجامع رسمی و علمی کشور ما نیز «فارسی» خوانده میشده است. این سخن شاید امروزه عجیب به نظر آید، ولی در این کتاب با شواهد و مدارک کافی ثابت شده است.
گویشها جزیی از فرهنگ هر ملت است که ریشه در قلمرو فرهنگی، جغرافیایی و تاریخی آن سرزمین و گذشته ملل و اقوام کهنش دارد. حفظ و ضبط گونه های گویشی قبل از نابودی کاری پر اهمین و خطیر است. از طرفی سالخوردگان که تنها بازماندگان میراث گویش ما هستند امروز و فردا درمیگذرند و ما را از گنجینهای غنی و ارزشمند محروم می نمایند و واژه ها یکی پس از دیگری خاموش و فراموش میشوند. و این روند رو به جلو میرود تا بخشی از فرهنگ کهن ما رابپوشاند، پس بر ما فرض است که میراث گذشتگان را که گویش هم بخشی از آن است حفظ کنیم و به آیندگان بسپاریم. این دفتر که شامل واژگان و کنایات موجود در گویش شهربابک است براساس همین ضرورتها طی چند سال تلاش و کوشش مداوم جمعآوری و ضبط شده است...