کتابخانه مجازی ادبیات

درّة التاج لغرة الدَباج با نام کوتاه درةالتاج دانشنامه‌ای فلسفی به زبان فارسی‌است و به دست قطب‌الدین شیرازی (۶۳۴–۷۱۰ق) تألیف شده‌است. درةالتاج را در موضوع و جامعیت با شفای پسر سینا که به زبان تازی‌است مقایسه می‌کنند.به گواهی برخی از اسناد، قطب الدین این کتاب را در حوالی سال ۷۰۵هجری قمری به نام و خواهش یک امیر فومنی به نگارش در آورد. این حاکم امیره دّباج بن فیلشاه بن رستم بن دبّاج نام دارد که از جمله امیران و شاهزادگان فومنی مقتدر قرن هفتم هجری به شمار می رود و از خاندان حکومتگر اسحاقوند محسوب می شد.قطب‌الدین کتاب را به نام یکی از امرای بیه پس گیلان تألیف کرد چنان که از نام کامل آن بر می‌آید. حکومت این دباج بر دست محمد خدابنده الجایتو در سال ۷۰۶ برچیده شد. از این قرینه و دیگر قرینه‌ها تاریخ تألیف درةالتاج را پس از ۶۹۳ قمری و نه دیرتر از ۷۰۵ قمری می‌دانند. درة التاج کتابی است که اقسام مهم حکمت را از نظری و عملی بر طبق تقسیم ارسطو دربر گرفته و با اهم مزایای ایرانی آن علوم آراسته است؛ یا دایرة المعارفی است که نخست در فضیلت دانش و دانش‌جویی و دانش‌آموزی سخن رانده و سپس دوازده رشته علم که یک نفر حکیم را در قرن هفتم به کار بوده، به قسمی گرد آورده که در بسیاری از این علوم رساله مفرد هم بدین خوبی به دست نیست.