شیخ ابوالفیض بن مبارک (۱۵۴۷- ۱۵۹۵ م )، معروف به فیضی دکنی متخلص به «فیضی» شاعر پارسی‌ گوی هند بود. فیضی به دربار جلال الدین اکبرشاه گورکانی راه یافت و به مرتبه امیری و ملک ‌الشعرایی رسید. برخی او را موجب تجدید نظراکبرشاه در ﺷﺮﯾﻌﺖ دانستند و وی را به الحاد و زندقه نسبت دادند. فیضی از سرآمدان سخن فارسی در هندوستان و در قصیده و غزل و مثنوی صاحب مقامی شامخ است و به تقلید از نظامی مثنوی‌ هایی را به نظم کشیده ‌است. فیضی موجب گسترش زبان فارسی در هند بود و از شعرای ایران که به هند می‌رفتند نیز حمایت می‌کرد. در کتاب حاضر قصائد، ترکیب بندها، ترجیع بندها وغزلیات فیضی گردآوری شده اند که توسط ای. دی ارشد تصحیح شده و با مقابله و مقدمه ای از حسین آهی توسط انتشارات فروغی در سال 1362 به چاپ رسیده است

منابع مشابه بیشتر ...

65e48f3c04c46.jpg

ترجیح بند منتخب از دیوان ناجی

فقیر خاکسار

گزیده ای از ترجیح بند منتخب از دیوان ناجی سروده فقیر خاکسار متخلص به ناجی که در سال 1352 منتشر شده است

6575bea156254.jpg

کلیات آفرین لاهوری - جلد اول

فقیرالله آفرین لاهوری

آفرین لاهوری مشهور به شاه ‎فقیرالله از شاعران پاکستانی قرن دوازدهم قمری بود. وی سه مثنوی به نام راز و نیاز، انبان معرفت، ابجد فکر و تعدادی قصیده و غزل نوشته که در مجموع با عنوان کلیات آفرین گردآوری شده است. بیشتر اشعار او دینی و مذهبی هستند.