شهر گلباف در 110 کیلومتری جنوب شرقی کرمان واقع شده است؛ از شمال به کرمان، از جنوب به بم، از شرق به کویر لوت و از غرب به راین منتهی میشود. نام قدیمی آن «گوک» بوده است. بنا به نص تاریخ، گلباف در ازمنه قدیم، قلعه و برج و بارویی عظیم داشته و به تصرف سپاهیان محمود افغان نیز درآمده است. در این کتاب ضمن اشاراتی به ساختار اجتماعی و فرهنگی و آثار باستانی گلباف، فرهنگ عامیانه این شهر از قبیل امثله و کنایات، باورهای محلی، لغات و اصطلاحات و .... گردآوری شده است.
گرچه گویش سبزواری یکی از لهجههای فارسی دری است و سالیان دراز شلاق زبانهای ناهماهنگی چون زبان ترکی، مغولی، عربی و ... را بر شانه خود تحمل کرده و امروزه در قسمت نسبتا وسیعی از خاک ایران تکلم میشود، هرگز نمیتوان آن را از لهجههای دیگر زبان فارسی برتر دانست. وقتی از گویش سبزواری سخن گفته میشود و اختصاصات دستوری یا واژههای آن بررسی میشود، نباید این تصور پیش آید که با یک گویش صددرصد ثابت سروکار داریم و بین افراد مختلفی که با آن گویش تکلم میکنند، وحدت کلمه و لفظ برقرار است. در این کتاب لغات و اصطلاحات گویش سبزواری با شواهدی از اشعار محلی این شهرستان گردآوری شده است.