«تطبیق لغات جغرافیایی قدیم و جدید ایران»، کتابی است به زبان فارسی که به موضوع تطبیق اسامی قدیمی اماکن و شهرها و کوهها و دریاها و رودها و صحراها و طوایف و غیره در ایران با اسامی جدید آنها میپردازد. انگیزه مولف از نگارش این اثر تطبیق نام شهرهای قدیم و جدید ایران است که در کتاب «درر التیجان فی تاریخ بنی الاشکان»، منسوب به وی درج گردیده است؛ زیرا بسیاری از این نامها در زمان نگارش اثر مزبور تغییر یافتهاند یا اوضاع جغرافیایی آنها دگرگون شده است. این کتاب در سال ۱۳۱۱ ه. ق. به نگارش درآمده است. کتاب دارای مقدمه است که مطالب آن ضمن سه فصل ذیل بیان میگردد: فصل اول: در جغرافیای قدیم. فصل دوم: در فن اتونوگرافی. فصل سوم: در باب السنه مختلف عهد قدیم. در ادامه به موضوع اصلی کتاب؛ یعنی تطبیق اسامی شهرها و... به ترتیب حروف الفبا پرداخته شده است. کتاب همچنین دارای بخشی است که توسط مصحح بدان افزوده گشته است...
ابراهیم خواجهنوری در اسفند ۱۲۷۹ هجری شمسی در تهران (یا شیراز) متولد گردید و در آبان ۱۳۷۱ در سن ۹۲ سالگی در شهر تهران درگذشت. ابراهیم خواجهنوری سیاستمدار، نویسنده و روانشناس ایرانی بود. پس از اینکه وی از سیاست کناره گرفت، به تالیف آثاری در حوزه تاریخ و روانشناسی پرداخت که برخی از مهمترین آنها عبارتند از: «بازیگران عصر طلایی» (۱۳۲۲) و «روانکاوی» (۱۳۴۲). از او به عنوان یکی از تاثیرگذارترین چهرهها در زمینه روانشناسی نام برده میشود. این مجموعه مقالات آقای میرزا ابراهیم خان خواجه نوری از سنه 1311 الی آخر سنه 1312 که تحت عنوان "مشهودات گفتنی" در جرائد یومیه شفق و اطلاعات درج گردید.
این گزیده با مقدمهای در شرح حال، عقاید، آثار و ویژگیهای شعری سراینده آغاز میشود .افزون بر آن، گردآورنده شیوه انتخاب و تدوین گزیده را شرح میدهد .بخشی از کتاب با عنوان "دیدگاهها"، به نوشتههایی از صاحب نظران و پژوهشگران درباره "وحشی بافقی" و شعر او اختصاص دارد .این اشعار شامل غزلیات، قصاید، مثنویات، ترکیببند، ترجیعبند، قطعات و رباعیات "وحشی بافقی" است که با شرح برخی ادبیات و واژگان همراه شده است .در پایان، واژهنامه و به چاپ رسیده است .