کتابخانه مجازی ادبیات

لهجه های گوناگونی که در سراسر ایران بزرگ رواج دارد گویشهایی است ایرانی که ریشه در زبان کهن ایرانی کهن شعبه ای است از زبان هندوآریایی که خود ریشه در زبان هندواروپایی دارد. اما در گویشهای محلی که ریشه در زبانهای قدیم دارند، با گذشت روزگارهای دراز، دگرگونیهایی پیدا شد. زبان هم مانند صاحب زبان دارای زندگانی است. رشد می کند، تولید نسل می کند، سرانجام فرسوده می شود و می میرد و جای خود را به اجزای تازه تری می دهد. در واژه هایی که مربوط به نامها می باشد، اگر تغییراتی باشد جزئی است، آنچه در این دفتر گردآمده در همین زمینه می باشد ولی آنچنان نیست که پاسخگوی همه واژه ها باشد وبه پژوهش زیادی نیاز دارد که بزرگان زبانشناس بهایی فراخور به آن داده و می دهند. همچنین کوشش شده که واژه های همگن و همریشه بویژه با زبان پهلوی گردآوری شود که گامهای کوچکی برداشته شده است. در این دفتر به ساختمان گویش مازندرانی و همسانی آن با واژه های پارسی باستانی، که در آن سرزمین رواج داشت پرداخته شده است ...

فرهنگ لغات ابتدایی مخصوص دانش آموزان کلاسهای پنجم و ششم ابتدایی است که میربخش و ا. اکرامی گردآوری شده و توسط انتشارات کتابفروشی پاینده به چاپ رسیده است.

در برخی از شهرها و آبادی‌های استان خوزستان هنوز به گویش‌های ایرانی سخن گفته می‌شود. این گویش‌ها مانند همه گویش‌های ایرانی دیگر رفته‌رفته فراموش می‌شوند و واژه‌های آنها کم‌کم جای خود را به واژگان فارسی می‌سپارند؛ از این‌رو باید به گردآوری و بررسی آنها که برای شناسایی بهتر و ژرف‌تر زبان‌های ایرانی بایسته است، پرداخت. نویسنده در این کتاب با کوشش فراوان، ولی بدون درنظرگرفتن روش کنونی واژه‌نامه‌نویسی، واژه‌های فراوانی از گویش شوشتری را گردآوری کرده است.

استاد محمدباقر نیرومند فرزند اسماعیل فرزند آیت‌الله حاج شیخ جعفر شوشتری متولّد ۱۲۷۸ هجری شمسی در شوشتر دارای معلومات قدیم شامل صرف و نحو عربی، ادبیات فارسی، منطق، فقه و اصول و آشنایی مختصری با فن عکاسی و خط نسخ و نظم ابیات است که مقدمات عربی را نزد دانشمند جلیل مرحول سیّد جلال الدین جزایری و و ادبیات را نزد دانشمند مورخ سید نورالدین امام و منطق و فلسفه را از محضر مرحوم آیت الله شیخ محمد کاظم شریعت فرا گرفته و خط نسخ را نزد مرحوم سید محمد باقر حکیم تمرین کرده است. این کتاب از جمله آثار ایشان است که در آن به صورت منظوم به گردآوری واژگان شوشتری پرداخته است.