کتابخانه مجازی ادبیات

این کتاب حاوی اطلاعات جالبی درباره برخی آثار باستانی لرستان از جمله پل «شاپوری پل کشکان»، «پل دختر»، پل «گاومیشان»، قلعه خرم آباد، عمارت صخره ای «کبکان»، دژ تاریخی «مُنگره» و ... است و اشاره مؤلف به فروش اشیای عتیقه نیز جالب است؛ زیرا متوجه می شویم متجاوز از ۱۰۰ سال پیش غارت آثار باستانی لرستان شروع شده که متأسفانه هنوز هم ادامه دارد هر چند در مقیاس کمتری. لرستان یکی از مناطق باستانی ایران است که در چند هزار سال گذشته، همواره شاهد تمدن های درخشانی بوده است، آثار دهات، شهرها، جاده ها، پل ها و دژهای باستانی، همه گواه بر این مدعاست، اما با این حال، لرستان هنوز ناشناخته مانده و مسلم است شناخت آن و یا هر منطقه دیگر از این سرزمین پهناور، نیاز به مطالعه همه جانبه و همکاری متخصصین رشته های مختلفی چون باستان شناسی، تاریخ، مردم شناسی، جامعه شناسی، جغرافیا و ... دارد. چنان که باستان شناسان و مورخین می توانند از طریق حفاری و بررسی اسناد و مدارک به چگونگی روند تغییر و تحولات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و دینی کشورمان پی ببرند، در این رابطه، مطالعات مردم شناسی و جامعه شناسی برای شناخت اوضاع کنونی لرستان و برنامه ریزی های آینده ضروری است، چرا که هم اکنون شاهد تغییر و تحولات بزرگی در زمینه های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و دینی و ... هستیم و در مجموع می توان گفت که لرستان وارد عصر جدیدی شده که در مقایسه با یک قرن پیش کاملاً متفاوت است. تاکنون مطالعات باستان شناسی به طور بسیار محدود، فقط در چند محل صورت گرفته است، که در این میان، اطلاعات قابل ملاحظه ای درباره دوره پیش از تاریخ کسب کرده ایم، با این حال، هنوز مطالعات عمیق و گسترده ای در زمینه دوره تاریخی صورت نگرفته و آثار باستانی مربوط به عیلامیان، کاسیت ها، مادها، هخامنشیان، سلوکیان، اشکانیان، ساسانیان و دوره اسلامی که پیشینه تاریخی ما را تشکیل می دهند در انتظار کاوش و بررسی مانده اند، از طرفی مطالعات تاریخی به ویژه از آغاز دوره اسلامی به نسبت شواهد و مدارک موجود از قبیل کتاب ها، احکام، قباله ها، وقف نامه ها و سنگ نبشته های گورستان ها دقیقاً بررسی نشده اند. این رساله به وسیله یکی از مأموران قاجار تحت عنوان جغرافیای لرستان در سال ۱۳۰۰ ق. و گویا به فرمان ناصرالدین شاه نگاشته شده است. اصل رساله در کتابخانه ملی نگهداری می شود و چاپ فعلی از روی همین نسخه است.

مرکز آمار ایران در تعقیب هدفهای خود در معرفت بر احوال جامعه از دیدگاههای مختلف، با تعیین سال 1972 به عنوان سال کتاب از طرف یونسکو (سازمان تربیتی و علمی و فرهنگی سازمان ملل) مناسبتی به دست آورد تا در زمینه کتاب و مطبوعات مطالعه ای به عمل آورده و نتایج آنرا برای سنجش ظرفیت و ساخت فرهنگی جامعه در اختیار سازمانهای مربوط، علاقمندان و اهل کتاب قرار دهد. نشریه حاضر حاصل کوشش مرکز آمار ایران در نیل به چنین هدفی می باشد.

ادبیات ترکمن که منشأ اغوزی دارد، طی قرون متمادی نامکتوب بوده و شامل امثال و حکم، داستان‌ها، افسانه‌ها، ترانه‌ها و لالایی‌هایی بود که از لحاظ مفاهیم با ترک‌های ناحیه غرب، ترک‌های ایران، قفقاز و ترکیه مشترکات فراوان دارد. ادبیات مکتوب ترکمن، اشعار غنایی، حماسی، تاریخی و قصاید دینی و آموزشی و داستان‌های عامیانه را دربر می‌گیرد. اشعار ترکمنی اغلب رباعیاتی بر وزن «وثدی» بود که بین ترکمن‌ها با عنوان «قوشغی» و به طور کلی به عنوان قصیده شناخته می‌شد. در این کتاب بعد از مقدمه‌ای در باب ادبیات ترکمن، به شاعران ترکمنی و اشعار آنها از جمله مختومقلی فراغی، ملا نفس، آناسلطان و .... پرداخته شده است.