کتابخانه مجازی ادبیات

شاهنشاهی ایران مجموعه‌ای از شاهنشاهی‌های ایرانی یا ایرانی زبان است که بر فلات ایران، سرزمین مادری ایرانیان و آسیای غربی، آسیای جنوبی و مرکزی و منطقه قفقاز فرمانروایی می‌کرده‌اند. با شکست آشوریان از مادها و شکل‌گیری شاهنشاهی ماد، پایه‌های نخستین شاهنشاهی آریایی‌تباران در ایران بنا نهاده شد. شاهنشاهی ایران در گسترده‌ترین حالت خود مربوط به شاهنشاهی هخامنشی و در زمان داریوش و خشایارشا است که به صورت پادشاهی متحد از منطقه‌ای در استان فارس در ایران امروز برخاست. پس از سال‌ها فرمانروایی تیموریان و تشکیل حکومت‌های کوچک و بزرگ که عمده آن‌ها فرهنگ ایرانی را بازمی‌نمایاند، صفویان فرمانروایی گسترده‌ای را شکل داد که می‌توان از آن به عنوان یکی از دودمان‌های شاهنشاهی ایران نام برد و پس از دوره‌های گوناگون حکومت‌های ملوک الطوایفی و پس از سال‌ها توانستند دوباره ایران متحد را بنا نهند....

چُغازنبیل نیایشگاهی باستانی‌ است که در زمان عیلامی‌ ها و در حدود ۱۲۵۰ پیش از میلاد ساخته شده‌ است و جزء معدود بناهای ایرانی است که در فهرست آثار میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌ است. مکان جغرافیایی زیگورات چغازنبیل در ۴۵ کیلومتری جنوب شهر شوش در نزدیکی منطقه باستانی هفت‌ تپه که از جاده شوش به اهواز قابل دسترسی است، می‌ باشد. «چغازنبیل» که نام باستانی این بنا است، واژه‌ ای محلی و مرکب از دو واژه «چُغا» (در زبان لری به معنی «تپه») و زنبیل (به معنی «سبد») است که اشاره‌ ای است به مکان معبد که تپه بوده و آن را به زنبیل واژگون تشبیه می‌ کردند. رومن گیرشمن که پس از دمورگان و دمنکم به سرپرستی هیئت حفاری شوش منصوب شد و تا سال ۱۹۶۸ این وظیفه را به عهده داشت، به طور قطع یکی از شاخص ترین چهره های باستان شناسان خارجی در ایران در طول یکصد سال اخیر به شمار می آید. او بیش از نیم قرن به علم باستان شناسی ایران خدمت نمود. کتاب حاضر حاصل کاوشها و حفاری های او در منطقه چغازنبیل است و متونی که هیئت حفاری فرانسوی طی سالیان متمادی از حفاری ها فراهم آورده اند.