این کتاب شامل تاریخ اجمالی ایران از ابتدا تا زمان معاصر است و صد و پنجاه و سومین اثر مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان است که برای استفاده دانشجویان فوق لیسانس ادبیات تهیه شده است. دکتر ظهور الدین احمد در این اثر به معرفی سبک ها، مشاهیر و آثار کلاسیک و معاصر نظم و نثر فارسی پرداخته است. در این مجموعه دوره های سامانی، غزنوی، سلجوقی، ایلخانی، تیموری، صفویه، قاجاریه، مشروطه و معاصر به همراه صاحبان نظم و نثر ممتاز هر دوره و نیز زبان باستانی فارسی، قوالب شعری، اولین رمان و روزنامه های فارسی معرفی شده است. این کتاب به زبان اردو در سال 1996 میلادی به چاپ رسیده است.
عصر اوستایی، باستانی ترین عصر زبان و ادبیات ایران است که تخمینا در هزار یا یکهزار و پانصد سال پیش از میلاد مسیح آغاز گشت و آنچه از این عصر بدست ما رسیده است منحصر به نوشته اوستاست. در آغاز این عصر تیره های آریایی هند و ایران نزدیک بهم زندگی میکردند وگرچه در لهجه مختلف سخن می گفتند ولی به سخن یکدیگر آشنا بودند و قهرمانان مشترک داشتند رسوم و عبادت هم یکسان بود. ایزدان شان زمین و آسمان و مظاهر طبیعت و برخی ستارگان بودند. اینها را "دیوا" می نامیدند بهترین و باستانترین نمونه شعر این عصر را در سروده های گاتا و فصیح ترین نثر را در عبارت وندیداد می یابیم...
کتاب تاریخ ادبیات ویژه دوره دوم دبیرستان شامل دو بخش تاریخ ادبیات قبل از اسلام و ادبیات بعد از اسلام است. این کتاب تالیف محمد جواد تربتی است که درسال 1331 توسط کتابفروشی و چاپخانه علی اکبر علمی منتشر شده است
این کتاب هم لغتنامه قرآنی است و بدین لحاظ و هم به علت آنکه از متون فارسی کهن (متعلق به اوایل قرن هشتم) و خود گنجینهای از واژهها و تعبیرات اصیل این زبان است، بسیار ارزش دارد. این کتاب فرهنگنامه کوچکی است که لغات قرآن را به فارسی شرح داده، ولی به طریق فرهنگنامههای معمولی طبق حروف هجا ترتیب نداده، بلکه از نظر ترتیب سورههای قرآنی واژهها را انتخاب کرده و معانی آن را بیان کرده ـ در آغاز معانی سوره فاتحه را نوشته ـ سپس سوره آخر قرآن یعنی سوره الناس را آورده و سپس به عقب رفته، معانی یکییکی سورهها را درج کرده تا سوره بقره رسیده است.
در سال 30 هـ. 651 م شاهنشاهی ساسانی ایران منقرض شد و حکومت مسلمانان جانشین آن گردید. دین زرتشتی دین کشور بود و سرپرستی آن را شاهان داشتند. بر اثر انقراض سلطنت پیروان مذهب زرتشتی خود را ناایمن پنداشتند و برای حفظ و بقای مراسم دینی خود نگران بودند. لذا جمعی از ایران به هندوستان هجرت نمودند و در گجرات اقامت گزیدند. در آغاز خود را با کارهای کشاورزی، بازرگانی، صنعتی و حرفهای مشغول ساختند و مراسم دینی خود را اجرا میکردند و آتش را فروزان نگاه داشتند. پس از مدتی با زیرکی و زحمتکشی و استقامت اوضاع و احوال خود را مستحکم کردند و آوازهشان در جهان علمی و بازرگانی و سیاسی بلند شد. بعضی از ایشان به مناطق دیگر کشور مانند ورائچ، نوساری، سورت و اوده رفتند. زبان زرتشتیها پهلوی یعنی فارسی میانه بود. میتوان گفت که زرتشتیها اولین مردمی هستند که فارسی را وارد هند کردند.