عبدالحسین سعیدیان طی سالها تدریس به پاره ای از مشکلات و اصطلاحات ادبی و تعریفهای دایرة المعارفی آن برای دانشجویان و محققین برخورد کرد. لذا تصمیم به ترجمه و تألیف این کلمات گرفت تا آنها را برای این دسته از علاقمندان مأنوس و قابل فهم کند. این کتاب شامل 500 مقاله و صد هزار کلمه و اصطلاح ادبی است: اصطلاحات مربوط به علم معانی، بیان، بدیع، عروض و قافیه، مکتبهای ادبی، دستور زبان، داستان، رمان، افسانه، حماسه و اساطیر است. کتاب حاضر در دو هزار نسخه به همت و سرمایه انتشارات ابن سینا در سال 1353 به چاپ رسیده است.
نامۀ دانشوران ناصری، دایرةالمعارفی الفبایی می باشد. این اثر در عصر قاجار تألیف شده و در شرحاحوال و بیان آثار مشاهیر علم و ادب در جهان اسلام می باشد. نام این کتاب، چنانکه از دیباچۀ آن پیداست، نامۀ دانشوران ناصری است که ظاهراً این نام را ناصرالدینشاه قاجار بر آن نهاده است. بانی تألیف و انتشار نامۀ دانشوران ناصری، علیقلی میرزا اعتضادالسلطنه، پنجاهوچهارمین پسر فتحعلیشاه قاجار و اولین وزیر علوم (وزارت: ۱۲۷۶-۱۲۹۸) در این عصر، بود که ناصرالدینشاه او را به این کار مأمور کرد. وی، چنانکه از دیباچۀ نامۀ دانشوران پیداست، برای گردآوری و تألیف شرححالها چارچوب ویژهای تعیین کرده بود که واجد برخی نکات درخور توجه است، از جمله اشتمال آن بر احوال همۀ دانشمندان جهان اسلام، رعایت ترتیب الفبایی و ذکر نام و لقب یا کنیۀ مشهورتر شخص، رعایت ترتیب سنوات در ذکر مطالب راجع به هر شخص، تشریح و توضیح و ضبط اصطلاحات و لغات دشوار و تفکیک نام های مشترک، درج گزیدۀ پرمایهای از اشعار هر شخص و ترجمۀ آنها به فارسی در صورت لزوم، ذکر حکایات و نوادر راجع به اشخاص، نگارش مطالب به نثری پاکیزه و سالم و درخور فهم همگان و بالاخره اجتناب از هرگونه تعصب و سختگیری و ذکر القاب ناشایست دربارۀ بزرگان دین، از شیعه و اهل سنت. همچنین مقرر شد که نویسندگان نوشتههای خود را به رؤیت اعتضادالسلطنه برسانند تا خطاهای احتمالی آنها را برطرف سازد. اعتضادالسلطنه امور مربوط به چاپ نامۀ دانشوران را به پسر خود، محمدحسنمیرزا، سپرد. نامۀ دانشوران ناصری ترتیبی الفبایی دارد و فقط مشتمل است بر شرح احوال و آثار اشخاص نامدار حوزههای مختلف علوم. مفاهیم در این کتاب مدخل نشده، هرچند در ضمن بیان احوال اشخاص، در بارۀ پارهای موضوعات و مفاهیم علمی و ادبی و دینی بحث شده است. ترتیب الفبایی در حرف اول اسم اشخاص رعایت گردیده، اما در حرف دوم چندان به آن توجه نشده است. چنانکه گفته شده، اسامی اشخاص بر رسم معمول و به پیروی از کتابهایی مانند تذکرةالحفاظ ذهبی و فواتالوفیات صلاحالدین کتبی آورده شده است. در نامۀ دانشوران ناصری به مسائل و رویدادهای عصری و دانشمندان و فضلای معاصر نیز تا اندازهای توجه نشان شده، از جمله به شرح حال برخی عالمان مشهور عصر قاجار، همچون سیدابراهیمبن سیدمحمدباقر قزوینی (متوفی ۱۲۶۴)، مؤلف نتایجالافکار و دلائل الاحکام در شرح شرائعالاسلام و حاج زینالعابدین شیروانی صاحب بستانالسیاحه، یا رویدادهای معاصر نیز پرداخته شده است، از جمله به سبک و سیاق معمول در نگارش خطوط در زمان تألیف کتاب، و اشاره به کسوف ۲۸ شوال ۱۲۹۱، مطابق با هشتم دسامبر ۱۸۷۴ و اشاره به برخی عملهای پزشکی جدید در مدرسه دارالفنون، مثل عمل سنگ مثانه. نامۀ دانشوران ناصری به لحاظ نثر فارسی نیز در خور توجه است و از متون باارزش دورۀ قاجار به شمار میآید، چنانکه بهار، جلد نخست (چاپ سنگی) آن را از نظر نثر فنی شاهکار خوانده است.
نامۀ دانشوران ناصری، دایرةالمعارفی الفبایی می باشد. این اثر در عصر قاجار تألیف شده و در شرحاحوال و بیان آثار مشاهیر علم و ادب در جهان اسلام می باشد. نام این کتاب، چنانکه از دیباچۀ آن پیداست، نامۀ دانشوران ناصری است که ظاهراً این نام را ناصرالدینشاه قاجار بر آن نهاده است. بانی تألیف و انتشار نامۀ دانشوران ناصری، علیقلی میرزا اعتضادالسلطنه، پنجاهوچهارمین پسر فتحعلیشاه قاجار و اولین وزیر علوم (وزارت: ۱۲۷۶-۱۲۹۸) در این عصر، بود که ناصرالدینشاه او را به این کار مأمور کرد. وی، چنانکه از دیباچۀ نامۀ دانشوران پیداست، برای گردآوری و تألیف شرححالها چارچوب ویژهای تعیین کرده بود که واجد برخی نکات درخور توجه است، از جمله اشتمال آن بر احوال همۀ دانشمندان جهان اسلام، رعایت ترتیب الفبایی و ذکر نام و لقب یا کنیۀ مشهورتر شخص، رعایت ترتیب سنوات در ذکر مطالب راجع به هر شخص، تشریح و توضیح و ضبط اصطلاحات و لغات دشوار و تفکیک نام های مشترک، درج گزیدۀ پرمایهای از اشعار هر شخص و ترجمۀ آنها به فارسی در صورت لزوم، ذکر حکایات و نوادر راجع به اشخاص، نگارش مطالب به نثری پاکیزه و سالم و درخور فهم همگان و بالاخره اجتناب از هرگونه تعصب و سختگیری و ذکر القاب ناشایست دربارۀ بزرگان دین، از شیعه و اهل سنت. همچنین مقرر شد که نویسندگان نوشتههای خود را به رؤیت اعتضادالسلطنه برسانند تا خطاهای احتمالی آنها را برطرف سازد. اعتضادالسلطنه امور مربوط به چاپ نامۀ دانشوران را به پسر خود، محمدحسنمیرزا، سپرد. نامۀ دانشوران ناصری ترتیبی الفبایی دارد و فقط مشتمل است بر شرح احوال و آثار اشخاص نامدار حوزههای مختلف علوم. مفاهیم در این کتاب مدخل نشده، هرچند در ضمن بیان احوال اشخاص، در بارۀ پارهای موضوعات و مفاهیم علمی و ادبی و دینی بحث شده است. ترتیب الفبایی در حرف اول اسم اشخاص رعایت گردیده، اما در حرف دوم چندان به آن توجه نشده است. چنانکه گفته شده، اسامی اشخاص بر رسم معمول و به پیروی از کتابهایی مانند تذکرةالحفاظ ذهبی و فواتالوفیات صلاحالدین کتبی آورده شده است. در نامۀ دانشوران ناصری به مسائل و رویدادهای عصری و دانشمندان و فضلای معاصر نیز تا اندازهای توجه نشان شده، از جمله به شرح حال برخی عالمان مشهور عصر قاجار، همچون سیدابراهیمبن سیدمحمدباقر قزوینی (متوفی ۱۲۶۴)، مؤلف نتایجالافکار و دلائل الاحکام در شرح شرائعالاسلام و حاج زینالعابدین شیروانی صاحب بستانالسیاحه، یا رویدادهای معاصر نیز پرداخته شده است، از جمله به سبک و سیاق معمول در نگارش خطوط در زمان تألیف کتاب، و اشاره به کسوف ۲۸ شوال ۱۲۹۱، مطابق با هشتم دسامبر ۱۸۷۴ و اشاره به برخی عملهای پزشکی جدید در مدرسه دارالفنون، مثل عمل سنگ مثانه. نامۀ دانشوران ناصری به لحاظ نثر فارسی نیز در خور توجه است و از متون باارزش دورۀ قاجار به شمار میآید، چنانکه بهار، جلد نخست (چاپ سنگی) آن را از نظر نثر فنی شاهکار خوانده است.
شناخت شهرهای ایران تالیف عبدالحسین سعیدیان سیری است در شهرها و شهرک های ایران در طی قرون و اعصار، سرگذشت و وصف حدود ششصد شهر، از جمله شهرهایی از روزگار عیلامیان، مادها، هخامنشیان، سلوکی ها، اشکانیان، ساسانیان و بعد از اسلام تاکنون و شهرک های جدید صنعتی ایران.
کتاب دربردارنده مطالب ایرانشناسی، گردشگری، مردمشناسی و آداب و رسوم است و شامل مطالبی متنوع در حوزههای گوناگون فرهنگی، طبیعی، جغرافیایی و جغرافیای تاریخی درباره هر یک از استانهای است. مردمشناسی از جمله علوم اجتماعی عام است و علم مطالعه زندگی انسان در مراحل ابتدایی تعریف شده است و جنبههای گوناگون انسانشناسی و فرهنگشناسی را مورد توجه قرار میدهد. نگارنده در کتاب حاضر، به بررسی آداب و رسوم، سنتها، زبان و به طور کلی فرهنگ و خردهفرهنگ اقوام مختلف ایرانی پرداخته است.بسیاری از اقوام ایرانیتبار خود ریشه در شاخهای از آریاییهای هندواروپایی شناخته شده به ایرانیها دارند. یافتههای باستانشناسی در مکانهایی مانند:روسیه٫ آسیای میانه و خاورمیانه اطلاعات کمی را دربارهٔ این که این اقوام چگونه میزیستهاند ارائه کردهاند. اقوام ایرانی نقش بسیار مهمی را در تاریخ بازی کردهاند. مادها یکی از نخستین کشورها و امپراتوریهای چند ملیتی را تشکیل دادند و قبایل کوچرو سکاها-سرمتی بر زمینهای گستردهای از روسیه و بالکان حکم فرما بودهاند و احتمالاً یک قبیله زنان جنگاور سرمتی الهام بخش اسطوره یونانی آمازونها بودهاند. همچنین پژوهشگران معتقدند آیینهای گوناگونی از مردمان ایرانیتبار مانند مزدیسنا و آیین مانوی تأثیرات بسیار مهم فلسفی را بر مفاهیم یهودیت و مسیحیت داشتهاند. اقوام ایرانی باستان نیای مردمان بسیاری مانند:پارسها، لکها، مردم مازندرانی، تاتها ، تالشها، گیلکها، کردها، بلوچها، هزارهها، آیماقها، پشتونها، لرها، تاجیکها و… هستند. مردمان ایرانی با قدمت ۱۰٬۰۰۰ سال یکی از کهنترین ملتهای دنیا میباشند.