با کمک علم تکواژشناسى مىتوانیم اجزای تشکیلدهنده یک واژه را مورد تحلیل و بررسى قرار دهیم. تکواژهاى زبان روسى از لحاظ تعداد غنىتر از زبان فارسى مىباشند. براى برخى از تکواژهای زبان روسى در زبان فارسى و بالعکس، نمىتوان معادل یافت. تکواژهاى زبان فارسى به غیر از ریشه و شناسه، عارى از معنى مىباشند، در صورتی که در زبان روسى فقط میانوند عارى از معنى دستورى و لغوى است. وندهاى زبان فارسى غیر از پىواژ که در زبان روسى معادل ندارد، باعث تبدیل اجزا کلام به یکدیگر مىشوند، در صورتى که این مورد درباره برخى از وندهای زبان روسى مصداق ندارد.
دستور زبان فارسی نکات ظریف و دقیق در باب بعضی از واژهها دارد که بعضی از آنها در کتب دستور زبان به میان نیامدهاند یا اگر آمده مطلبی بوده است خلاصه و گذرا که نویسنده بدون موشکافی و روشن نمودن موضوع از آن گذشته است. در این مقاله سه مورد به بحث گذاشته می شود: یک مورد در باب یک واژه و اشتقاق آن و دو دیگر درباب پسوند و سوم مطالبی دستوری در باب «کسره» یا «زیر».
وندها عبارت از لفظ یا به اصطلاح پارسی «وات» هایی میباشند که به ریشهها و سایر کلمهها پیوسته و واژههای دیگری را که از حیث معنی و ظاهر با ریشه اصلی مناسبت دارند، پدید میآورند. وندها یا در جلوی ریشه و واژه درآمده یا در آخر آن قرار میگیرند که در صورت اول پیشوند و در دومی پسوند خوانده میشوند؛ مثلا پیشوند «در» در واژههای دریافتن، درگیر، درآمد و .... و پسوند «ناک» در واژههای سهمناک، دردناک، خشمناک و ..... نمایان است.
يكي از خصوصيات زبان روسي داشتن گونه استمراري و مطلق افعال ميباشد. به عبارت ديگر تقريبا هر عمل را ميتوان هم با گونه استمراري و هم با گونه مطلق بيان نمود، ولي روند انجام عمل در اين دو گونه متفاوت ميباشد. در اين مقاله سعي شده است وجه تمايز اين دو گروه و تا آنجايي كه امكان دارد، طرز بيان اين دو گونه در زبان فارسي مورد بررسي و نتيجهگيري قرار گيرد.
يكي از خصوصيات زبان روسي داشتن گونه استمراري و مطلق افعال ميباشد. به عبارت ديگر تقريبا هر عمل را ميتوان هم با گونه استمراري و هم با گونه مطلق بيان نمود، ولي روند انجام عمل در اين دو گونه متفاوت ميباشد. در اين مقاله سعي شده است وجه تمايز اين دو گروه و تا آنجايي كه امكان دارد، طرز بيان اين دو گونه در زبان فارسي مورد بررسي و نتيجهگيري قرار گيرد.