شاهنامه ای است به سبک وسیاق شاهنامه ی فردوسی در مدح شخصیت، جنگ ها و فعالیت های نادرشاه افشار که محمدعلی طوسی ملقب به فردوسی ثانی آن را سروده است. هدف طوسی از سرودن این شاهنامه تبجیل و بزرگداشت مقام نادرشاه بوده است. محمدعلی طوسی تلاش بسیاری کرده تا به راه فردوسی برود وهمچون شاهنامه سرای کهن فارسی اثری فاخر و والا ارائه کند ولی بدیهی است در این راه اگرچه به زعم برخی محقیین از دیگران بهتر عمل کرده اما هنوز با فردوسی و اثر گرانسنگش فاصله ها دارد. شاید از این روست که به او لقب فردوسی ثانی داده اند. اسن کتاب در سال 1339 با تصحیح احمد سهیلی خوانساری توسط انتشارات انجمن آثار ملی به چاپ رسیده است.
سالهای سال است ایرانیان، پیرو جوان و خرد و کلان هر آنگاه که مشکلی یا غمی دارند، عزیزی در سفر، امر خیری در پیش یا قصد انجام کاری، از دیوان حافظ استشاره میکنند و بدان تفال میزنند.متاسفانه در بین عامه مردم و گاه در میان دانش آموزان و دانشجویان چه بسیار بوده و هستند که حافظ را میخوانند، ولی در فهم پاره ای کلمات و مفاهیم آن در می مانند و منبعی که آنان را در حل مشکل یاری کند وجود ندارد و برای همگان هم امکان دسترسی به مآخذ گوناگون و عمده یا مراجعه به حافظ شناسان و حافظ فهمان نیست و جای فرهنگی اختصاصی که بتواند مددکار این خوانندگان باشد خالی بود. کتاب حاضر به همت و کوشش شخصی تهیه شده که به قول خود، از اوان کودکی و نوجوانی با قرآن و بوستان سعدی و دیوان حافظ آشنا و مانوس بوده است و طی مراجعه به ماخذ گوناگون و مسافرت به بلاد مختلف و مطالعه در آثار فرهنگی و اسلامی، حاصل یادداشتهای خود را در اختیار خوانندگان قرار داده است.
در فن آرایش سخن و صنایع بدیعی "سوال و جواب" را یکی از محسنات بدیع معنوی به شمار آورده اند و آن چنان است که شاعر در بیتی و یا چند بیت و یا بیش از آن، سخن خود را به صورت پرسش و پاسخ موضوع می کند و این تفنن ادبی، گاه چندان به درازا میکشد که از آغاز تا پایان یک قصیده طولانی را نیز دربر میگیرد. کتاب حاضر که "گفتگو در شعر فارسی" نام دارد بیشترین اشعاری را که تاکنون به شیوه پرسش و پاسخ سروده شده اند، شامل میشود.
خسرونامه یا داستان هرمز و گلرخ اثری است در قالب مثنوی و داستان گونه و پرماجرا در بیان رموز اسرار عرفانی و روحانی. در آغاز کتاب مقدمه ای در باب این اثر سترگ و خلاصه داستان به صورت نثر آمده که فوق العاده راه گشا است و خواننده می تواند با یک نظر از ماجرای داستان با خبر گردد و آنگاه با رجوع به متن به اسرار عرفانی مندرج در اثر پی ببرد. در این داستان قیصر روم که سالها در آرزوی داشتن فرزندی است از یکی از کنیزکانش صاحب پسری میشود؛ اما پسر و دایهاش بر اثر کینه و حسد همسر قیصر، آواره دیار میشوند و طی حوادثی در قصر پادشاه خوزستان سکنی میگزینند.
بابافغانی شیرازی در اوایل نیمه دوم قرن نهم در شیراز به دنیا آمد. در جوانی به سیرو سفر پرداخت و بعد در هرات به خدمت جامی رسید و شعر او مورد پسند استاد واقع گشت. بابافغانی از هرات به آذربایجان و سپس به خراسان رفت. او پیرو استادان شیراز و یادآور لسان الغیب در عهد خود بود و به حافظ کوچک شهرت داشت. او از مطرحترین شاعران مکتب وقوع است و اکثر تذکرهنویسان متوجه سبک تازه او در شعر شدهاند . به علت همین سبک تازه خود مورد پسند شاعران خراسان قرار نگرفت و لاجرم سالها در آذربایجان زیست. شعر او را میتوان واسطه شعر حافظ و سبک هندی دانست. این کتاب دیوان اشعار بابافغانی اوست که شامل غزلیات، قطعات، رباعیات، ترجیعات و مقطعات اوست.