پیوند میان ملت ایران و هند به گذشته های دور برمی گردد یعنی زمانی که قوم آریانها به دو سرزمین ایران و هند روانه شدند. افسانه های همریشه میان این دو ملت، بهترین گواه این پیوند است. این دو همواره با هم در تعامل بوده و هند در طول قرون متمادی مأمن ایرانیان بوده است. در زمان صفویه که مقارن با دولت گورکانیان هند بود شاعران و نویسندگان زیادی آن خطه را برای زندگی برگزیدند. در زمان اکبرشاه گورکانی دانش و هنر به قدری شکوفا شد که عصر طلایی نام گرفت و زبان فارسی زبان رسمی هند شد. در همین دوره آثار مهم هند به زبان فارسی برگردانده شد که «راماین» کهن ترین حماسه منظوم نیز از آن جمله بود. والمیکی را خالق این حماسه دانسته اند. «رام» نمونه انسان کامل است و از لحاظ اخلاق و اجتماعی همتراز با کتابهای مقدس هندوان است. این کتاب به دو صورت نظم و نثر به فارسی برگردانده شده. اولین ترجمه منظوم آن متعلق به عبدالقادر بدایوانی بوده که اثری از آن در دست نیست و ترجمه منظوم دیگر متعلق به ملا سعدالله مسیح است. بهترین ترجمه منثور را امیر سینکهه به سال 1117 ق در هند نوشته است و 120 سال بعد دکتر عبدالودود اظهر دهلوی آن را در سال 1350 ش در دو مجلد در ایران به چاپ رساند که کتاب حاضر تلخیص اقبال یغمایی از این ترجمه است.
قاضی ابوالفرج قرشی اصفهانی ملقب به کاتب، مورخ و شاعر و نویسنده مشهور قرن سوم و چهارم هجری است. کتاب الاغانی دیوان هنر ترانهگویی و رامشگری است که در قرن ابوالفرج به قله کمال رسیده بود. جنس نغمهها و لحن آنها و اصطلاحات موسیقی و نام بسیاری از سازها و افزارهای موسیقی و پردهها و مقامهای آن را ضبط کرده که بیشتر آنها فارسی است. اما این کتاب شامل چهل فصل در تراجم احوال شاعران و موسیقیدانان ایرانیتبار یا شیعیمذهب یا شاعرانی است که در تاریخ و ادب ایران مشهورند. در آغاز هر فصل مقدمه مختصری نوشته شده تا خواننده را در شناخت صاحب ترجمه کمک کند. قسمتهای منتخب در ذیل عنوانهایی است که به تناسب هر موضوع نوشته و شمارهگذاری شده است.
قاضی ابوالفرج قرشی اصفهانی ملقب به کاتب، مورخ و شاعر و نویسنده مشهور قرن سوم و چهارم هجری است. کتاب الاغانی دیوان هنر ترانهگویی و رامشگری است که در قرن ابوالفرج به قله کمال رسیده بود. جنس نغمهها و لحن آنها و اصطلاحات موسیقی و نام بسیاری از سازها و افزارهای موسیقی و پردهها و مقامهای آن را ضبط کرده که بیشتر آنها فارسی است. اما این کتاب شامل چهل فصل در تراجم احوال شاعران و موسیقیدانان ایرانیتبار یا شیعیمذهب یا شاعرانی است که در تاریخ و ادب ایران مشهورند. در آغاز هر فصل مقدمه مختصری نوشته شده تا خواننده را در شناخت صاحب ترجمه کمک کند. قسمتهای منتخب در ذیل عنوانهایی است که به تناسب هر موضوع نوشته و شمارهگذاری شده است.
بزرگمهر، حکیمی بزرگ و دانایی روشندل و بسیاردان بوده است؛ از اینرو بهتحقیق خواندن شرححال و اندیشیدن به اندیشه و گفتارهای بلندش و کردار ستودهاش، سودها دارد. این کتاب در احوال و گفتارهای حکیمانه اوست، آمیخته به داستانهایی لطیف و شیرین.
کتاب عارف نامی بایزید بسطامی شمال این عناوین است: بحثی در معنی و مفهوم تصوف، بایزید بسطامی، برخی از اقوال بایزید بسطامی، معاصران بایزید، جغرافیای تاریخی قومس و بسطام، آثار باستانی بسطام، توضیحات و استدراکات. نویسنده کتاب اقبال یغمایی است و در اسل 1367 توسط انتشارات توس چاپ شده است.