گروه كلمه و يا ساخت جمله، تحت تاثير ارتباط نحوي كلمات با يكديگرند. كلمات، وقتي در كنار يكديگر قرار ميگيرند، از لحاظ نحوي بر يكديگر تاثير ميگذارند. در اين تاثير و رابطه درون نحوي است كه ميتوان به سه نوع رابطه همساني، وابستگي و دو طرفه اشاره كرد. رابطه همساني آن است، كه نقش اعضاي تشكيلدهنده جمله يا گروه كلمه، به لحاظ نحوي با يكديگر برابر باشند. برخلاف رابطه همساني، در رابطه وابستگي نقش اعضا از يكديگر متمايز است و حداقل يك عضو هسته و عضو يا اعضاي ديگر، وابسته واقع ميشوند. رابطه دو طرفه، بين نهاد و گزاره اتفاق ميافتد. هر يك از روابط نحوي فوق به كمك ابزار نحوي خاصي بيان ميشوند. كه از آن جمله ميتوان به نقش نماي كسره و حروف اضافه، ترتيب قرارگيري كلمات، آهنگ و نقش نماي «را» در زبان فارسي، حروف اضافه، حروف ربط، ترتيب قرار گيري كلمات، آهنگ و پايانه صرفي در زبان روسي اشاره كرد.
در کتاب "تاریخ نحو "ابتدا کلیاتی در باب علم نحو، جمع و تدوین لغت، پیدایش نحو، واضع نحو، و مراحل پیشرفت علم نحو درج میگردد ;سپس وضعیت نحو در کوفه و بصره بررسی میشود ;همچنین عالمان نحو در دو مکتب کوفی و بصری، طی قرون اولیه، معرفی میگردند .در بخش دیگر کتاب به اختلافات نحویان و موارد اختلاف آنان در نحو عربی اشاره شده است .نحو در بغداد، نحو در اندلس و مغرب، نحو در مصر و شام، و معرفی آثار برجسته علم نحو از دیگر مباحث این کتاب هستند .
در بخش نخست کتاب با عنوان دستور زبان، فونیتیک لهجهها و آواز و سیلاب و اعراب و .... علامات و دانستنیهایی که متعلم را آگاهی میبخشد، در بیان آورده شده است. سپس تصریف در زبان با همه اصول و فروع آن آغاز مییابد. در قسمت بعدی به نحو میرسد. این مبحث نیز با بیان جمله، اجزاء، ترکیب و انواع آن با توضیحات لازم و بهجا در روشنایی مفید به درک و ذهن و با بیان روشن و اسلوب سهل و نه ممتنع انجام شده است. بخش سوم راهنمای املای درست کلمات است.
يكي از خصوصيات زبان روسي داشتن گونه استمراري و مطلق افعال ميباشد. به عبارت ديگر تقريبا هر عمل را ميتوان هم با گونه استمراري و هم با گونه مطلق بيان نمود، ولي روند انجام عمل در اين دو گونه متفاوت ميباشد. در اين مقاله سعي شده است وجه تمايز اين دو گروه و تا آنجايي كه امكان دارد، طرز بيان اين دو گونه در زبان فارسي مورد بررسي و نتيجهگيري قرار گيرد.
يكي از خصوصيات زبان روسي داشتن گونه استمراري و مطلق افعال ميباشد. به عبارت ديگر تقريبا هر عمل را ميتوان هم با گونه استمراري و هم با گونه مطلق بيان نمود، ولي روند انجام عمل در اين دو گونه متفاوت ميباشد. در اين مقاله سعي شده است وجه تمايز اين دو گروه و تا آنجايي كه امكان دارد، طرز بيان اين دو گونه در زبان فارسي مورد بررسي و نتيجهگيري قرار گيرد.