مهدي حميدي شيرازي در ميان شاعران سنت گراي معاصر در حوزه ادب غنايي، در فرم و ساختار و در معنا و محتوا، سبکي خاص و منحصر بفرد دارد. در تمامي آثار وي بويژه «اشک معشوق» همه عناصر زباني، آرايههاي ادبي، وزن، موسيقي شعر، واژگان، ترکيبات، تصاوير، فرم و ساختار در خدمت عنصر «عاطفه» قرار دارد. در اين جستار سعي شده است، يکي از شيوههاي ساختاري و تصويرسازي وي، که بهرهگيري از تشبيهات تلميحي از جمله: اساطيري، حماسي، ديني، عاشقانه و تاريخي، مورد بررسي قرار گيرد. وي از عناصر اساطيري، مذهبي، عاشقانه و تاريخي براي ابراز احساسات عاشقانه خويش در عاطفيترين ساختار بهره ميگيرد و علاوه بر، برجستهسازي تصويري، با دم جان بخش خود، آنها را جاني تازه بخشيده است. پيوند مناسب ميان اين عناصر تشبيهي، تلميحي و جريان عشق ميان او و محبوب، از ويژگيهاي اصلي شعر اوست.
اخیراً کتابی زیر عنوان املا، نشانهگذاری و ویرایش، نوشته دکتر خسرو فرشیدورد، استاد قدیمی و نامبردار دانشگاه تهران به وسیله انتشارات صفی علیشاه منتشر شده است. با مروری بر این کتاب کمحجم، لیکن پرمحتوا دریافتم که هنوز در این اقلیم کسانی هستند که از سردرد و اخلاص، به زبان فارسی و فرهنگ دیرپای این سرزمین میاندیشند و با تکیه بر رسمالخط فارسی براساس زبانشناسی و دستور جدید، بر پرکردن خلاءها و از میان بردن خطرهایی که متوجه خط و زبان فارسی است همت میگمارند.
گندم و نان و متعلقات آنها در ادب فارسی و فرهنگ ایرانی و اسلامی بازتابی بس گسترده و شگرف دارد. این دو موهبت الهی قوت غالب آدمی و مایه زندگی و آرامش اوست. قداست و حرمت این دانه بهشتی، همچون آب که مایه حیات هر موجود است، در نزد همه جهانیان با ابدیت پیوندی جدایی ناپذیر دارد. همه ادیان به آن به دیده حرمت نگریستهاند و از آن به عنوان یک پدیده فرخنده یاد کردهاند. در تعالیم اسلامی و حدود الهی و قرآن کریم هم جایگاهی ویژه دارد. در نسکهای اوستا، زبور داوود، اسفار تورات (عهد عتیق) و آیات انجیل نکات و اشارات و امثال و شواهد زیبا در این مقوله میتوان یافت. اما بازتاب گندم و نان در ادب فارسی حسی فراگیر و جامعالاطراف دارد و گمان نمیرود که در هیچ فرهنگی همچون فرهنگ و ادب ایرانی بدین بالندگی و گستردگی از آن یاد شده باشد.