کتابخانه مجازی ادبیات

انقلاب مشروطیت و مجاهدت مجاهدان بزرگ به همراه ملت شجاع ایران پشت استعمار را خماند....اما دیری نپائید که انقلاب را به انحراف کشاندند، بزرگ مردان انقلاب را توسط شاه دست نشانده قاجار یا به دار آویختند یا به طریقی از میدان به در کردند. با این وجود ابرقدرتان آن زمان روس و انگلیس از قیام مردم و آتشی که زیر خاکستر بود و هر لحظه انتظار می رفت شعله ور شود بیم و هراس داشتند. وجود حکومتهای محلی و قیام گاه و بیگاه مردم در اطراف ایران چون لرستان کردستان گیلان راه چپاول را بر استعمارگران بسته بود. استعمارگران در طول تاریخ هماره سعی بر این داشته اند که بر این منطقه سیطره پیدا کرده دامنه نفوذ خود را بر دیگر نقاط ایران بگسترانند اما هربار با مقاومت دلاوران لرستان روبرو شده مجبور به عقب نشینی شده اند.در عصر ننگین سر سلسله پهلوی (رضاخان) بار دیگر این منطقه مورد تاخت و تاز قرار گرفت. سیصد هزار خانوار اعم از شهری و روستایی با دلاوری و رشادت کم نظیر در مقابل قوای مهاجم و دست نشانده بریتانیا ایستادند و دوازده سال مقاومت کردند. آنها با رشادت و بی باکی خود حماسه ها آفریدند.

کتاب چگونه فکاهی نویس شدم تالیف لئونید لنچ در مورد سرگذشت او و مسیر نویسندگی اوست از زبان خودش. کتاب در سال 1352 توسط حبیبیان ترجمه و در انتشارات توپ منتشر شده است

در دو مقاله‌ی نخست این مجموعه: "هرکسی را اصطلاحی داده‌اند" و "داد و ستد فرهنگی با ایبسن" به نکاتی درباره‌ی ترجمه‌ی متون نمایشی اشاره می‌شود. نگارنده در مقاله‌ی نخست که واکنشی است به نحوی ویرایش زبان نمایش‌نامه‌ی "آن شب که تو رو زندان بود"، "نخست تلاش می‌کند میان زبان ادبی و زبان نمایش‌نامه تفاوت قایل شود و سپس ویژگی‌های زبان متون نمایشی را که بیشتر به محاوره و گاه زبان عامیانه گرایش دارد، بررسی کند. در مقاله‌ی دوم ابتدا به این مطلب اشاره می‌شود که مبنا قرار دادن متون انگلیسی این‌گونه آثار (که در اصل به زبان دیگری تالیف شده است) و پیروی مو به مو از این ترجمه‌ها مشکلاتی به بار می‌آورد، هم چنین مترجم باید به نکاتی از قبیل نوع ترجمه‌ی شمال به شمال، شمال به جنوب و.... توجه کند و نیز به این موضوع اشاره شده است که در صورت موجود بودن ترجمه‌های متفاوت از یک متن ادبی، مترجم می‌تواند از تنش موجود میان این ترجمه‌ها به سود خود و برای بازآفرینی در ترجمه‌ی خویش استفاده کند. در مقاله‌ی سوم که "ترجمه‌ی شعر و مساله حفظ امانت" نام دارد، به شیوه‌ها وتدابیر گوناگونی که مترجم باید در ترجمه‌ی شعر به آن‌ها مسلح باشد اشاره می‌شود. در مقاله‌ی چهارم با عنوان "مترجم متون ادبی چه صیغه ایست؟" نقش تازه‌ی مترجم در پیوند با نویسنده‌ی اثر ادبی، سبک آفرینی اثر، برخورد ایدئولوژیکی با متن و نیز جنسیت مترجم بررسی می‌شود. دو مقاله‌ی پایانی این مجموعه، "آینه‌دانی که تاب آه ندارد" و "به تربیت درآوردن نویسنده سرکش" نیز بیشتر به نقد و ترجمه اختصاص دارد. در اولی چند نکته‌ی سبک شناختی ترجمه‌ی "خشم و هیاهو" اثر ویلیام فاکنر، بررسی می‌شود. و در دومی سه ترجمه‌ی متن "پیامبر" نوشته جبران خلیل جبران با هم مقایسه شده‌اند. در این گفتار به این نکته اشاره می‌شود که شاید نتوان هیچ ترجمه‌ی متن ادبی را نسخه‌ی برابر اصل دانست.

هنریک ایبسن (1906 ـ 1828)، پایه‌گذار رئالیسم در تئاتر اروپا، برای ما چهره آشنائی است. تا کنون تعدادی از آثار او از جمله «براند»، «خانه عروسک»، «دشمن مردم»، «استاد معمار» و ... به فارسی ترجمه شده است و خواننده با شرح زندگی این نمایشنامه‌نویس نروژی آشناست. در اینجا تنها به شرح مختصری در مورد رئالیسم و نحوه نگرش ایبسن نسبت به شخصیت‌پردازی و زبان نمایش در تئاتر رئالیستی و نقش او به عنوان کسی که تئاتر را به صحنه زندگی تبدیل می‌کند، تا همچون منتقدی اجتماعی، بتواند به خود و دیگران بیندیشد، بسنده خواهد شد. رئالیسم در تئاتر اروپا از قرن نوزدهم میلادی آغاز می‌شود؛ آنجا که انسان به عقل ایمان می‌آورد و با اتکا به این سرمایه جدید، خود را حاکم بر سرنوشت خویش می‌داند.