گوگرد جوهري است که آن را کبريت هم ميگويند و آن چهار نوع ميباشد: سفيد و زرد و سرخ و سياه. گوگرد سرخ (= کبريت احمر) بسيار کمياب است. از اين رو در شعر و ادب فارسي، گذشته از معني اصلي آن، در مفهوم کنائي هر چيز نادر و کمياب و با ارزش به کار ميرود: گر کيمياي دولت جاويدت آرزوست بشناس قدر خويش که گوگرد احمري (سعدي) خاک يکي از عناصر اربعه است و خاک سياه داراي مفهوم کنائي: هر چيزي بيارزش و به کار نيامدني ميباشد: "اگر به نادري آن کبريت احمر يافته شود در آن موضع از خاک تيره ناملتفتتر است" (مرصاد العباد)
تاریخنویسی در زبان فارسی با شاهنامهها آغاز میشود که در حکم تاریخ عمومی ایران است. برخی از تواریخ در متکفلترین سبک نثر نوشته شده و بعضی دیگر بالعکس کوتاه و خشک است، ولی قسم اول فزونی دارد. تواریخ فارسی یا شامل مسائل مربوط به تاریخ عمومی هستند با اختصاص به تاریخ سلسلههای معینی از پادشاهان دارند. در این کتاب تنها به انتخاب قسمتهایی از چند تاریخ مهم و معتبر بسنده شده است.
مرزبان نامه کتابی است مشتمل بر حکایات و تمثیلات و افسانههای حکمت آمیز که مانند کلیله و دمنه از زبان جانوران فراهم آمده است. این کتاب را اسپهبد مرزبان بن رستم از ملوک آل باوند در اواخر قرن چهارم به زبان طبری نوشته است. بعدها این کتاب دو بار به فارسی دری ترجمه شد. نخستین بار محمد بن غازی الملطیوی، وزیر شاه سلیمان بن قلج ارسلان از سلاجقه روم، ترجمه مرزبان نامه را در 598 ق به پایان برد و آن را روضه العقول نامید. پس از آن سعدالدین وراوینی نویسنده و ادیب ایرانی از ملازمان خواجه ابوالقاسم ربیب الدین، وزیر اتابک آذربایجان، بی آنکه از کار ملطیوی باخبر باشد، میان 607 تا 622 ق آن را به نام ربیب الدین در نه باب، یک مقدمه و یک ذیل به فارسی دری برگردانید. تفاوت آن با روضه العقول در استفاده کمتر از لغات عربی غریب و بهرهگیری بیشتر از اشعار فارسی است. جزوه حاضر منتخبی است از این کتاب سودمند که باب چهارم آن را شامل است.