بهراستی نوشتن در باب «ادبیات کودک» کاری ساده نیست و نیاز به تحقیق و تفحص بسیاری دارد. و از آنجا که ادبیات کودک «با گرایش به زبان کردی» مقولهای است کاملا هدفمند و اساسی و ریشه در پرورش افراد کارآمد با گرایشات (ادبی ـ ملی) دارد، سختتر به نظر میرسد. از آنجا که سخن گفتن و اندیشیدن در مقیاس یک کودک برای فرد بزرگسال دشوار و گاه ناممکن مینماید، این جنبه ادبیات در میان کردان صورتی کاملا شفاهی و گفتاری به خود گرفته است و کارهایی که در این زمینه ارائه شدهاند به دلیل نقص بیان و تصویر مبهم و گاه سادهگویی که نتیجه ناتوانی شاعر یا نویسنده است، آن را در قالب ادبیات کودک ارائه میکنند که ضعف خود را سرپوش گذارند، در حالی که هر شعر آبکی و ساده یا هر ایما و اشاره بیمحتوا و خالی از تصویر خیالی و گاه واقعی نمیتواند نماد ادبیات کودک باشد.
نژاد آریایی در اطراف دریای خزر در دهها هزار سال قبل از میلاد ساکن بوده و شروع به نشو و نما و تکمیل وسایل زندگی مادی و معنوی خود نموده، پس از آنکه جا برای نشو و نما و سکونت آنها بهتدریج کم گردید، در پنج ستون به طرف جنوب، باختر، خاور، فلات ایران، آسیای کوچک و اروپا کوچ کردند. نژاد آریایی از این ایلات تشکیل شده و پس از کوچهای پشتسرهم در فلات ایران هر کدام در استانی جای گرفته و نام خود را به آن داده یا با نام آن نامیده شدهاند: هندوآریایی، پارتها، مادها (ارمن و کرد)، و پارسها. نویسنده در این کتاب به تاریخ یکی از شاخههای مادها که کردان هستند، پرداخته است.
نادر ابراهیمی بیشتر به اعتبار دلبستگی به کودکی، کودکان و ادبیات کودک برای نویسندگان کودک و نوجوان و به تبع آن «انجمن نویسندگان کودک و نوجوان» مطرح بوده و هست و این ویژهنامه، همین وجه از جمیع وجوه او را در نظر گرفته است؛ گرچه گاه نویسندگانی با نگاهی بزرگسالانه، تعلقات بزرگسالانه یا حتی علایق سیاسیاش را نیز ذکر کردهاند؛ اما محور این مقالهها نادر ابراهیمی نویسنده کودکان و نوجوانان است.
مقاله حاضر بخشی از جستاری است در باب (ئه ده بیاتی کوردی له ئاستی جیهانیدا) که به طور خلاصه به بررسی علل رکود ادبیات کردی میپردازد و نگاهی گذرا به چگونگی آثار ادبی کردی دارد. زبان کردی یکی از زبانهای کهن مشرق زمین است که از قدمت دیرینی برخوردار است. با این نگاه اجمالی به نوعیت ادبیات جهانی در مییابیم که زبان فرانسه زبان ادبیات کلاسیک است و زبان آلمانی زبان فلسفه و منطق و ادبیات آمریکای لاتین خالق رئالیسم جادویی است. در مشرق زمین که آنرا مهد تمدن مینامند زبان کردی را نیز میتوان زبان آیینی دانست. زبانی که توانایی آن را داشته باشد دین را تبیین کند، بیشک از توانمندیی خاص برخوردار است.