ايران کشوري کهنسال با سابقه ديرينه فرهنگي با 6 هزار سال تمدن و 2500 سال تاريخ مدون است و صاحب ادبياتي غني و پربار هم در شکل شفاهي و هم به صورت نوشتاري آن است كه کودکان اين مرز و بوم از اين ميراث بينصيب نماندهاند. با توجه به اينکه سير تحول ادبيات در هر کشوري تحت تاثير فرهنگ، اجتماع و اوضاع سياسي و اقتصادي آن جامعه است، ادبيات کودکان و نوجوانان نيز در ايران از اين مساله مستثني نيست و ميتوان آن را به 4 دوره تقسيم کرد که در هر دورهاي با سير نزولي يا صعودي با درونمايههاي متفاوت و سبکها و انواع ادبيات از قبيل آثار ترجمه شده ـ آثار کهن و آثار کلاسيک ـ همراه بوده است. همچنين در هر دورهاي با برگزاري سمينارها و نمايشگاهها در حوزههاي شعر، تصوير، نقدهاي ادبي و انواع مجلات و روزنامهها در قالب کودکان و نوجوانان همراه بوده است. در نهايت با ورود فناوريهاي جديد در عرصه زندگي کودکان و نوجوانان و تاثير آنها در ادبيات مکتوب و جايگاه ادبيات کودکان ايران در شرايط فعلي، يعني؛ ورود به مرحله چهارم يعني خلق مستقل ادبي را ميتوان شاهد بود.
کتاب ادبیات حزبی و نظریات لنین درباره ادبیات و هنر ترجمه مهدی سپهر است که در سال 1358 توسط انتشارات شباهنگ به چاپ رسیده است.
کتاب ابن سینا اثر مالکوم یاپ ترجمه باجلان فرخی است. کتاب حاضر مجموعه ی تاریخ برای نوجوانان است که در سال 1359 توسط انتشارات مازیار منتشر شده است
هر شاعری شیوه خاصی برای ارائه مضامین مورد نظر خویش دارد که در نزد اهل ادب بدان شناخته میشود. در این میان نظامی را در بیان مضامین و خلق تصاویر، شیوههایی است که محققان اغلب بدانها پرداختهاند لیکن یکی از شیوهها و در واقع یکی از بهترین هنرهای شعری او از منظر دید موشکافانه محققان ارجمند عرصه نظامی شناسی بدور مانده است و آن همانا تعلق خاطر نظامی به واژگان و مضامین خاصی است که گاه از فرط علاقه به آنها آنقدر آنها را تکرار میکند که خواننده میپندارد، شاعر جهت رعایت صنعت التزام به این عمل دست یازیده است در حالی که ما در این مقاله تنها با تحلیل برخی از واژگان و مضامین پر بسامد در مخزنالاسرار، نمونهای از شیوه کار خارقالعاده نظامی را در آثارش به اهل ادب عرضه داشتیم و هدف از این مقاله شناساندن یکی از ویژگیهای شعری منحصر بفرد نظامی در خلق مضامین است، یعنی؛ تکرار واژگانی مخصوص از روی عمد نه به خاطر رعایت صنعت التزام بلکه به خاطر بیان نکتهای ظریف و تأکید بر مطلبی مهم و جایگیر کردن آن در ذهن خواننده از طریق تکرار واژگان و مضامین خاص.
ادبدوستان و اهل شعر و ادب بهتر میدانند که هیچ شاعری در حد و اندازه مولانا نقاب مکان را در عرصه شعر کنار نزده است. چرا که مولانا شعر را برای جامعه و مکان خویش نگفته است. از آنجا که اصلیترین اثر وی، یعنی مثنوی معنوی را «صیقل الارواح» نامیدهاند، کاملاً مشهود است که خالق چنین اثری باید از قید و بند مکان و زمان فارغ باشد تا بوسیله اشعارش بتواند صیقلی بر ارواح همیشه خفته انسانهای بیخبر از اصل و مبدأ خویش بزند تا شاید با زدودن رنگ تعلق از آیینه روح ایشان به آئینه دل صفاوی نازه یابد و توانایی تجلی جلوههای جلالی و جمالی حضرت حق را داشته باشد.