ادب (ادبیات :Literature) چیست، زبان چیست و ...؟ ادب زبان سرشار از معناست. و ادب مهین، صرفاً زبان سرشار معنی تا منتها درجه ممکن است، اما زبان؟ گفتاری یا نوشتاری؟ زبان گفتاری صدای تقسیمشده به یک نظام صوتی از خرخر و هیسهیسها و از این دست است. آن را کلام «ملفوظ» مینامند. «ملفوظ» یعنی که زبان گفتار مرزبندی شده و عدهای بر این طبقهبندی به توافق رسیدهاند. یعنی بگوییم ما کم و بیش توافق تقریبی داریم درباره صداهای مختلفی که ادا میشود.
کتاب ادبیات حزبی و نظریات لنین درباره ادبیات و هنر ترجمه مهدی سپهر است که در سال 1358 توسط انتشارات شباهنگ به چاپ رسیده است.
تقی وحیدیان در مقدمه کتاب میگوید: این رساله شامل قواعد زبان عامیانه فارسی است یعنی زبانی که فارسی زبانان امروز به آن حرف میزنند. در این رساله برای استخراج قواعد زبان عامیانه ابتدا نثر ساده و خودمانی بعد از مشروطیت را مورد نظر قرار گرفته است. بخصوص نثرهایی که عینا به زبان مردم بود. پس از آن در گفتار مردم دقت کردم و در حقیقت بیشتر قواعد را از گفتههای مردم گرفتم و این بهتر بود، زیرا قواعد زبان را از زبان گفتاری با اطمینان کامل میتوان گرفت و خط (به خصوص خط فارسی). گفتن دو نکته ضروری است: اول اینکه در این دستور بیشتر قواعد مختص زبان عامیانه گرد آمده و قواعدی که میان زبان عامیانه و لفظ قلم مشترک بوده باختصار ذکر شده. دوم اینکه ضمن مطالعه در دستور زبان عامیانه با این نکته برخوردم که بعضی از قواعد زبان در دستورهای زبان فارسی ناقص یا نادرست است که در این رساله نظر اصلاحی خودم را آورده ام.