رسالهای که میخوانید، تأملی بر مرگ میشیما جدیدترین اثر هنری میلر است. هنوز چندان زمانی از هارا کیری (خودکشی آئینی ساموراییها با دریدن شکم) میشیما نگذشته بود که در سال 1971، ترجمه ژاپنی این رساله در توکیو منتشر شد و شور و هیجانی برانگیخت. میلر تعلق خاطر فراوانی به مردم و فرهنگ و هنر ژاپن دارد، که تفصیلش را خود بیان میکند. در این رساله که ـ میتوانست مرثیه باشد ـ اثری از اشک و آه نیست. میلر غمگین نیست، متأسف و پرخاشگرست. با مرگ میشیما تمام جریحههای کهنسالش سرباز میکند و به خونخواهی میشیما، زندگی و تمدن را به باد تهمت و تحقیر میگیرد و بیشترین ترس و تأسفش از این است که مبادا مردم، مرگ چنین مردی را خوار بگیرند.
اگر رسالت شعر بیدارکردن ما می بود، هرآینه میبایست از سالها پیش بیدار شده باشیم. تنی چند بیدار شدهاند، نباید منکر این امر بود. اما اکنون موضوع این است که همه مردم – بیدرنگ – بیدار شوند، اگرچه خطر نابودشدنشان در میان باشد… بیشک، انسان هرگز از میان نخواهد رفت، اما فرهنگ، تمدن و طرز زندگی از میان خواهد رفت. و هنگامی که این مردگان بیدار شوند، چونانکه باید این واقعه رخ دهد، شعر موضوع و جوهر زندگی خواهد شد. این کتاب نوشته هنری میلر درباره آرتور رمبو شاعر فرانسوی است که او را بنیانگذار شعر مدرن میدانند.