بدایع الافکار فی صنایع الاشعار نوشته دانشور نامدار سده نهم کمالالدین حسین واعظ کاشفی سبزواری، گستردهترین و پرمایهترین کتابی است که در پهنه ادب پارسی، در زمینه آرایههای سخن نوشته شده است. هنرهای بدیعی در این کتاب با گستردگی بسیار بررسی شدهاند؛ بدان سان که در بدایع الافکار از آرایههای ادبی سخن رفته است که نشانی از آنها در دیگر کتابهای بدیعی نمیتوان یافت. با این همه واعظ کاشفی در نوشتن این کتاب، از کتابهای بدیعی پیشین بهویژه حدائق السحر رشیدالدین وطواط و المعجم فی معاییر اشعار العجم شمس قیس رازی بهره بسیار جسته است.
موضوع کتاب زیباییهای سخن اثر سید محمود خیری شامل انواع شعر و زیباترین صنایع و بدایع در اشعار و شرح حالی از شعرای نامی و نمونه ای از آثار و گفتار و اشعار زیبا و تالیفات آن است که برای همه علاقمندان به شعر و ادبیات پارسی به ویژه دانش آموزان و دانشجویان رشته ادبی در دبیرستانها و دانشکده ها و طالبان کنکور مناسب است
این کتاب با عنوان بدیع (بر بنیاد آثار سعدی) از سه بخش مجزّا تشکیل شده است که عبارتند از: بخش اول؛ شامل بدیع لفظی که در این بخش سی و هفت آرایه بدیعی لفظی آمده است. بخش دوم؛ بدیع معنوی که در این بخش چهل و شش صنایع بدیعی معنوی آمده است. بخش سوم؛ تکمله: با توجه به اینکه بعضی از صنایع بدیعی در آثار سعدی به کار نرفته لذا برای کامل شدن آرایه های بدیعی کتاب چند آرایه بدیعی در بخش سوم با عناوین: تشریح-توجیه (محتمل الضّدّین)-توشیح-حذف-لغز-مادّه تاریخ-و معمّا آمده است.
این کتاب یکی از بهترین نمونههای نثر فارسی سده نهم هجری است که به خامه حسین بن علی کاشفی سبزواری نگاشته شده است. وی در علوم مختلف تألیفات عدیدهای دارد که عموماً به زبان فارسی فراهم آمده است. این رساله یکی از رسائل ادبی و اخلاقی و تاریخی است که کاشفی بر نام سلطان حسین بایقرا نگاشته و بهطوری که در آغاز این رساله مینویسد پادشاه مزبور مثال داد که کاشفی آنچه از اخبار و آثار و سرگذشت حاتم را که در کتابی دیده یا از عزیزی شنیده به فارسی در قید کتابت آورد تا بر احوال حاتم وقوفی تام و اطلاعی تمام حاصل آید؛ بنابراین این رساله را در سال 891 هجری قمری نگارش نمود و تقدیم آن پادشاه کرد.
مثنوی لب لباب برگرفته از مثنوی معنوی مولانا و گزیده ای از آن به قلم حسین واعظ کاشفی از دانشمندان، نویسندگان و شاعران نیمه دوم سده نهم هجری است. کاشفی کتاب های متعددی در اخلاق، تاریخ، تفسیر، حدیث، تصوف، نجوم، ریاضیات و فقه به فارسی و عربی برجای گذارده است اما آنچه در خصوص مثنوی معنوی انجام داده بدیع و بی بدیل است. او مثنوی را به موضوعات متعددی تقسیم کرده و شعرهای مربوط به هر موضوع را ذیل آن قرار داده است به گونه ای که این اثر همچنان مورد توجه مثنوی دوستان قرار دارد. این نسخه از لب لباب در سال 1333 هجری، به شیوه چاپ سنگی و با قلم نستلیق همراه با حاشیه نویسی متن در لاهور به چاپ رسیده است.