داستان‌نویس خوب کیست؟ کسی که بتواند داستانی را خوب بگوید. با همه سادگی و بدیهی‌بودن این تعریف همه می‌دانند که خوب بیان کردن شرایط و لوازمی دارد که از سپیده‌ دم قصه‌گویی انسان تا امروز که مکتب‌ها و سبک‌ها به تفسیر‌های گوناگونی پرداخته‌اند همواره در معرض اثبات و انکار بوده است. اما اصول متفق عام از این قرار است: شرط لازم داستان‌نویسی نخست قدرت بینایی و شنوایی است، چیزی که بیش‌تر از آن که با کوشش به دست آید یک موهبت است؛ سپس عنصر تخیل که مطلقا موهبتی است ذاتی و البته قابل تکامل و در پایان به دانش ادبی، احاطه داستان‌نویس به مکتب‌ها و سبک‌ها می‌رسیم، به کار توان‌فرسا و آن چه امیر داستان‌نویسی قرن ما «عرق‌ریزان روح» نامیده است.

منابع مشابه بیشتر ...

65918792e6cd5.jpg

مغناطیس عشق (بحثی در باب سبک هندی و بررسی و مقایسه اشعار نظیری نیشابوری و عرفی شیرازی)

سیدخلیل الله قافله باشی

مولف در این کتاب اشعار نظیری و عرفی را با هم مقایسه کرده است و برای نشان دادن این که دو شاعر هم زمان و هم سبک در حالی که شباهتهای فراوانی با هم دارند چقدر می توانند با یکدیگر تفاوت داشته باشند و این مقایسه که بین دو شاعر سبک هندی به وجود می آید، جذاب و شیرین به نظر می رسد. نویسنده در ضمن مقایسه، به بررسی و نقد شعر هر دو شاعر هم پرداخته است .

65818ffa7895c.jpg

انتقاد از دوهزار و پانصدسال شاهنشاهی ایران

محمدجعفر طاهری

محمدجعفر طاهری میگوید: دورنمای جشن دوهزار و پانصد ساله ایران آنچنان نظرم را به خود جلب نمود که لازم دانستم حقیقت را که در یک عمر طولانی از طریق الهامات و تجربیات و اطلاعات صحیح بدست آورده برای بیداری هم میهنان عزیز و آیندگان بی خبر از واقعات در این دفتر به رسم یادگار به رشته تحریر در آورم و به دلیل جشن دوهزار و پانصد ساله بنام کورش کبیر درصدد برآمدم بدانم این شخص کیست و این همه تشکیلات و غوغای عظیمی که برای او فراهم نموده اند چیست؟ ....

دیگر آثار نویسنده بیشتر ...

601fe6932318a.png

سرگذشت کانون نویسندگان ایران

محمد علی سپانلو

این کتاب حاصل سال‌ها گردآوری اسناد و تحقیق و حضور سپانلو است در نهادی که آن را پایاترین، مؤثرترین و پربارترین نهاد فرهنگی ایران می‌دانند. تاریخ کانون نویسندگان ایران بخش برجسته‌ای از تاریخ روشنفکری ایران و بخش مهمی از تایخ معاصر کشور ماست و هم از این‌رو که پژوهش‌ها و خاطرات در این زمینه از اقبال گسترده علاقمندان به تاریخ و مباحث فرهنگی و اجتماعی و سیاسی برخوردار است. فصل اول حیات کانون نویسندگان ایران را از تولد این نهاد در سال 1326 تا 1329 پی گرفته و فصل دوم با عناوینی چون اتحادیه تضادها، شب‌های انستیتو، کانون در انقلاب و ... سرنوشت کانون را در سال‌های انقلاب دنبال کرده است. فصل آخر کتاب به تاریخ جمع مشورتی کانون نویسندگان اختصاص یافته و حوادث سال‌های اخیر را بازگو کرده است.

پژوهش‌ها/پژوهش‌های عمومی ادبی
کتاب
5ff07eaddcff1.png

چهار شاعر آزادی؛ جستجویی در سرگذشت و آثار عارف، عشقی، بهار، فرخی یزدی

محمد علی سپانلو

انقلاب مشروطیت ایران فرهنگ و ادبیات ویژه خویش را آفرید. این یکی از سه جنبش مهم سیاسی ترایخ ایران به شمار می‌رود که آفریننده سرفصل‌های ادبی بوده است؛ اما اگر فرهنگ و ادبیات بازتابی از تحولات اجتماعی است، به نوبه خود بانی و مقوم تحولات اجتماعی نیز می‌تواند باشد و در مواردی حتی به شکل طلایه جنبش‌ها درمی‌آید تا آنجا که تشخیص این امر که میان فرهنگ و تحولات اجتماعی کدام علت است و کدام معلول، از نظرگاه تاریخ دشواری‌ها دارد. در این کتاب به چهار شاعر جنبش مشروطیت یعنی عارف قزوینی، میرزاده عشقی، ملک‌الشعرای بهار و فرخی یزدی پرداخته شده و شعر و زندگی آنان مورد بررسی قرار گرفته است.

پژوهش‌ها/پژوهش‌ در شعر و شاعران
کتاب