کتابخانه مجازی ادبیات

قبل استعراض الشعر الفارسی لابد من الحدیث عن اللغة الفارسیة مبنیا لجذر الکلمة و نشأتها، منتقلا بعد ذلک الی عرض جذور اللغة الفارسیة و مراحل تطورها و الفباء اللغة الفارسیة و اصول اللغة الفارسیة، واللهجات الفارسیة، ثم ینتقل سماحة المؤلف لتناول الادب الفارسی، ثم ینتقل للتفصیل فی الشعر الفارسی و تاریخه و تطوره خلال القرون الخمسة عشر الهجریة، و لم یغفل عن الشعر الحر و ممیزاته، مختتما البحث بالشعر الحسین الفارسی و ألوانه و بحوره، معرجا علی بعض الشعراء الفرس. و فی الجزء الثانی عرض و تحلیل البحور الشعریة الفارسیة والاوزان الشعریة من خلال الدوائر العروضیة الخمس عشرة مع شرح لکل بحر من بحور هذه الدوائر، مختتماً هذا البحث بموضوع الحاصل من البحور والبحور المهجورة و المصطلحات والاغراض.

یکی از پژوهشهایی که باید در هند، سرزمین دیرینه زبان و ادب فارسی انجام پذیرد، تالیف و تدوین تاریخ ادبیات فارسی هند است. شکی نیست که برای تدوین تاریخ ادبیات فارسی هند قدم نخست آنست که این مخطوطات معرفی و تصحیح گردد و در معرض مطالعه و نقد اهل تحقیق قرار گیرد. دکتر اختر مهدی درباره شاه اجمل اله آبادی یکی از شعرای زادگاه خود اله آباد تحقیقی مفید انجام داده‌اند و ضمن شناساندن تاریخ فرهنگی آن سامان و سهم اله آباد در تحول زبان و ادب فارسی شاه اجمل و نمونه های شعر او را نیز معرفی کرده‌اند.

لغتنامه مدارالافاضل، در سال 1001 هجری قمری در زمان سلطنت جلال الدین محمد اکبر شاه و توسط الله داد فیضی سرهندی تالیف شده است. فیضی در تدوین این لغتنامه فارسی، عربی و ترکی از منابع فارسی و عربی متعددی چون: الصراح من الصحاح، مهذب الاسماء، تاج المصادر، نصاب الصبیان، ادات الفضلاء، شرفنامه ابراهیمی و ... استفاده کرده است. کتاب پیش رو که با بهره گیری از چندین نسخه خطی و به کوشش دکتر محمد باقر تنظیم شده، جهت سهولت بیشتر خواننده متفاوت از ترتیب نسخه اولیه تدوین گردیده است. این کتاب در سال 1337 هجری شمسی در 28 باب و چهار مجلد توسط انتشارات دانشگاه پنجاب و به سرمایه دولت ایران در جهت ترویج و تحقیق در زبان فارسی منتشر شد.

لغتنامه مدارالافاضل، در سال 1001 هجری قمری در زمان سلطنت جلال الدین محمد اکبر شاه و توسط الله داد فیضی سرهندی تالیف شده است. فیضی در تدوین این لغتنامه فارسی، عربی و ترکی از منابع فارسی و عربی متعددی چون: الصراح من الصحاح، مهذب الاسماء، تاج المصادر، نصاب الصبیان، ادات الفضلاء، شرفنامه ابراهیمی و ... استفاده کرده است. کتاب پیش رو که با بهره گیری از چندین نسخه خطی و به کوشش دکتر محمد باقر تنظیم شده، جهت سهولت بیشتر خواننده متفاوت از ترتیب نسخه اولیه تدوین گردیده است. این کتاب در سال 1337 هجری شمسی در 28 باب و چهار مجلد توسط انتشارات دانشگاه پنجاب و به سرمایه دولت ایران در جهت ترویج و تحقیق در زبان فارسی منتشر شد.