در مورد مناسبات خواجو و حافظ و خواجو و عمادالدین، میشود حدسیاتی زد. احتمال دارد که خواجوی کرمانی بعد از سیروسیاحتهای بسیار، وقتی به کرمان آمد که خاندان آلمظفر ـ امیرمحمد ـ بر آن شهر تسلط یافته بودند. خواجو به هر حال در دربار این حاکم مقتدر راه پیدا کرد؛ ولی چنان مینماید که با وجود آنکه مدایح بسیار در حق امیرمحمد گفته است، از آنجا نیز کام مراد نیافت. همه خاندانهایی که خواجو در دربار آنان آمد و رفت داشته از میان رفتند؛ چه ابوسعید بهادرخان، و جه امیرچویان و چه الجایتو و چه شیخ اویس ایلکانی؛ به کرمان نیز روزی وارد شد که خاندان قراختائی از میان رفته بود. او با خاندان مظفری آمد و شد پیدا کرد؛ ولی ظاهراً آبش با آنها به یک جو نرفت و در همین ایام، چنان مینماید که عمادالدین محمود کرمانی، وزیر شیخ ابواسحق، که شاید با خواجو بستگی خانوادگی نیز داشته، از او دعوت کرده است که به فارس بیاید، و توقف اواخر عمر خواجو در شیراز احتمالاً باید بدین علت باشد.
کتاب مأموریت ادبی از خوانسار تا شیراز در اصل سفرنامه ای در زمینه دومین کنگره دبیران زبان و ادبیات فارسی کشور است که به مدت یک هفته در مرداد ماه سال 1347 و در شهر شیراز منعقد گردید. این سفرنامه که به قلم دکتر محمد حسین تسبیحی به نگارش درآمده، نخستین بار به مدت یک سال در روزنامه فردا و به صورت گفتارهایی مسلسل به چاپ رسید و در حقیقت این کتاب چاپ دوم مأموریت ادبی است. تسبیحی در سال 1347 از ریاست وقت ادارا آموزش و پرورش خوانسار جناب آقای حاج فضل الله ملکی مأموریت پیدا کرد که در این کنگره شرکت بنماید. ایشان که پس از یک سفر به تهران و گلپایگان موافقت ضمنی خود را اعلام نموده بود، سرانجام عازم این شهر گردید. ایشان در طی مسیر در شهرهایی چون شهرضا توقف نموده و توصیفات ادبی خوبی از این شهر ارائه کرده است. سپس به هر نقطه یا شهری نیز که می رسیده به توصیف آنجا پرداخته تا به شیراز رسید. وی نه تنها توصیف جامعی از چگونگی برگزاری کنگره و حتی سخنرانی های آن پرداخته، بلکه توصیفات زیبا و ادبی واری نیز از آثار مهم تاریخی و مذهبی این شهر چون آرامگاه حافظ و سعدی، شاهچراغ (ع)، تخت جمشید و ... ارائه کرده است. بدین سبب تهیه این کتاب و خواندن آن برای حتی شده پاره ای ساعت خالی از لطف نیست.
سالهای سال است ایرانیان، پیرو جوان و خرد و کلان هر آنگاه که مشکلی یا غمی دارند، عزیزی در سفر، امر خیری در پیش یا قصد انجام کاری، از دیوان حافظ استشاره میکنند و بدان تفال میزنند.متاسفانه در بین عامه مردم و گاه در میان دانش آموزان و دانشجویان چه بسیار بوده و هستند که حافظ را میخوانند، ولی در فهم پاره ای کلمات و مفاهیم آن در می مانند و منبعی که آنان را در حل مشکل یاری کند وجود ندارد و برای همگان هم امکان دسترسی به مآخذ گوناگون و عمده یا مراجعه به حافظ شناسان و حافظ فهمان نیست و جای فرهنگی اختصاصی که بتواند مددکار این خوانندگان باشد خالی بود. کتاب حاضر به همت و کوشش شخصی تهیه شده که به قول خود، از اوان کودکی و نوجوانی با قرآن و بوستان سعدی و دیوان حافظ آشنا و مانوس بوده است و طی مراجعه به ماخذ گوناگون و مسافرت به بلاد مختلف و مطالعه در آثار فرهنگی و اسلامی، حاصل یادداشتهای خود را در اختیار خوانندگان قرار داده است.
در این کتاب مولف قصد دارد یاد خیر داشته باشد از کسانی که روی شاهنامه کاری کردند و یا با شاهنامه سر و کاری داشته اند. قصد اصلی تجلیل و یادآوری از مقام و مرتبت کسانی است که به طریقی روی در کار شاهنامه دارند. این مجموعه نوشتههای مختلفی است از استاد باستانی پاریزی در ارتباط با شاهنامه که خود وی تصریح میکند: "در این کتاب من قصد داشتهام یاد خیر داشته باشم از کسانی که روی شاهنامه کاری کردهاند، یا با شاهنامه سر و کاری داشتهاند. قصد اصلی تجلیل و یادآوری از مقام و مرتبت کسانی است که به طریقی روی در کار شاهنامهشناسی، شاهنامه سازها، شاهنامه بازها، هزاره فردوسی، و بنیاد شاهنامه
موضوع کتاب حاضر با نام سایه های کنگره توسط ابراهیم باستانی پاریزی به رشته تحریر درآمده و در مقدمه کتاب از اتحاد عاقل و معقول سخن گفته و کتاب به دوازده بخش با این عناوین تقسیم شده است: 1. دلیل وحدت صانع؛ 2.آبشار عظمت خداوندی؛ 3. عطسه شیر؛ 4. سیاه نامه شرق شناسی؛ 5. باقیات صالحات؛ 6. زنده های بیدار 7. تذکره القبور 8. شکست پیروزمندانه 9. هنر ایران 10. شهر کانال ها 11. آب در بیرون کشتی 12. زندگی و سوت قطار