جهان ایرانشناسی کتابی است که در آن اصول مورد احتیاج مراکز ایرانشناسی مختلف جهان گردآوری شده است. در مقدمه هر یک از فصول این مجموعه، تاریخچه روابط فرهنگی ایران با کشور مورد بحث و تاریخچه مطالعات ایرانشناسی در کشورهایی که سابقه این نوع مطالعات را دارند به طور ممختصر ذکر شده است. کشورهایی که در این مجلد بررسی شدهاند به ترتیب عبارتند از: آرژانتین، آلبانی، آلمان، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی (روسیه، اوکراین، آذربایجان، ارمنستان، ازبکستان، استی، ناتارستان، تاجیکستان، ترکمنستان، داغستان، گازاخستان و گرجستان). در این کتاب ابتدا تاریخچه روابط بیان شده، سپس مراکز مطالعات ایران شناسی، مراکز تدریس فارسی، مراکز آثار هنری و نشریات خاورشناسی در کشور مربوط به بحث معرفی شدهاند.
سرزمینی که اکنون بلوچستان نام دارد به اسم «مکا» مشهور بوده که یونانیها آن را «گدروزیا» نامیدند.در زمان قدیم در سرزمین بلوچستان باتلاق بسیار وجود داشت و «اراینا» در زبان سانسکریت به معنی باتلاق است و برخی معتقدند از ترکیب این دو کلمه با کلمه «مکا» کلمهای پدید آمد که به مرور زمان به «مکران» تبدیل شد. واژه بلوچستان نیز از زمانی اطلاق شد که بلوچها در آن سکونت کردند. بلوچ ها یكی از اقوام اصیل و شناحته شدة ایرانی هستند ، كه به زبان بلوچی ( كه از نزدیكترین خویشاوندان زبان فارسی است ) تكلم می كند و بیشترین جمعیت آنان در سه كشور ایران ، پاكستان و افغانستان بسر می برند .بیشترین جمعیت استان سیستان و بلوچستان را بلوچها تشكیل می دهند و بافت اجتماعی آن قبیله ای و طایفه ای است. همه اقوام ایرانی با توجه به اشتراكات فرهنگی دارای خصلت های اجتماعی مشابهی هستند . اما در عین حال بخاطر تأثیر پذیری از شرایط خاص محیطی و قومی خود تفاوتهایی نیز در خصلتها، باورها و آداب و رسوم آنها مشاهده می شود كه ویژگی های خاص هر قومی را تشكیل میدهد .
(از مجموعۀ 15 جلدی) کتاب حاضر، دربردارندهی دفتر سوم از جلد چهارم مجلهی "فرهنگ ایرانزمین" و مشتمل بر مقالات مختلفی است در حوزهی تاریخ، زبان، اقتصاد، ادبیات، فرهنگ، دین و آثار و متون مختلف ایرانی که با عناوینی از این قبیل به چاپ رسیده است: گردآوری مکاتبات تاریخی ایران / دکتر هانس روبرت رویمر؛ مقدمه بر رساله بیان اعتقاد اهل سنت / محمد خوانساری؛ بیان اعتقاد اهل سنت (متن فارسی) / ابوحفض نسفی؛ فضل الله بن روزبهان خنجی/ محمدامین خنجی؛ گوهرنامه (متن فارسی) بکوشش منوچهر ستوده / محمد بن منصور.
آلفونس لوئی دولامارتین در 21 اکتبر 1790 در شهر ماکون به دنیا آمد. در سال 1801 که تازه به سن یازدهسالگی رسیده بود، برای تحصیل به شهر لیون رفت. دو سال بعد از آنجا به آموزشگاه شبانهروزی «بله» رفت و تا سال 1808 در آنجا به تحصیل پرداخت. تحصیلات او در این دوره چندساله وسیع و درخشان بود و در این ضمن وی علوم ادبی عصر خود را فراگرفت و توانست با آثار بزرگان گذشته ادب آشنا شود. شاید نتوان کلمهای یافت که بهدرستی شخصیت و مقام ادبی او را توصیف کند. لامارتین کسی است که قیود و قواعد شعری زمان قدیم را یکباره کنار گذاشته و جز روح خود هیچ چیز را مورد اعتماد نشمرده است. نغماتی که از سینه او بیرون میآید، به هیچوجه صورت شعری را که برای «شعر بودن» سروده شده ندارد، فقط نالههایی است که وی در شرح آلام و مشقات روحی از دل برمیآورد. هیچکسی نمیتواند در سرتاسر قطعات او یک شعر بیابد که از روی تصنع و قید سروده شده باشد و همین وجه امتیاز او از غالب شعرای قبل و بعد از اوست. به همین جهت در تاریخ ادبیات فرانسه مینویسند: «لامارتین شاعر نیست، خود شعر است». در این کتاب بخشی از زیباترین قطعات اشعار این شاعر فرانسوی انتخاب و ترجمه شده است.
گوته نه فقط استاد مسلم شعر و ادب زبان آلمانی است؛ به حدی که برای مقام «فاوست» او تقدسی مانند انجیل قائل میشوند، بلکه یکی از استادان مسلم ادب و شعر و حکمت جهان است. «دیوان شرقی» او که یکی ازعالیترین آثار شعر او حکمت گوته و یکی از بزرگترین آثار ادب آلمان و اروپا است واقعا بیش از آنکه مال آلمان و اروپا باشد، برای ایران است؛ چه اگر حافظ شیراز نبود و گوته با خواندن دیوان او آن شوق و شیفتگی فراوان را نسبت به لسان الغیب پیدا نمیکرد و ..... به یقین «دیوان شرقی» نیز به وجود نمیآمد. در حقیقت دیوان شرقی گوته انعکاسی است از روح و فکر حافظ و گوته در این اثر جاودانی خود این حقیقت را چنان خوب نشان داده که به قول شیخ شیراز باید گفت: «دوران باخبر در حضورند و نزدیکان بیبصر دور ....». این کتاب فقط منتخباتی است از دیوان شرقی گوته که در ضمن ترجمه قطعات اصلی دیوان، مترجم کوشیده ضمن نقل قطعات اصلی، در حد امکان منابع شرقی هر قطعه و فکر از گوته را نیز بیابد و در حواشی بیاورد.