کتابخانه مجازی ادبیات

نام این شاعر کریم و نام خانوادگی‌اش امیری و تخلصش «امیر» است. شهرتش به «امیری فیروزکوهی» گذشته از نسبت به زادبومش که فیروزکوه است، به دلیل امتیاز از دیگر شرکای تخلص امثال استاد بزرگ امیری فراهانی (ادیب الممالک) و میرزا سیدعبدالله خان اتابکی امیر تخلص و سایر مشتهران بدین کلمه است. به سال 1288 شمسی در دهکده فرح آباد فیروزکوه پا به عرصه هستی نهاد. او هفت ساله بود که به همراه پدر که از مردان تحصیل‌کرده آن روزگار بود به تهران آمد و مشغول تحصیل شد. پدرش در همان سال درگذشت. از آن پس در دامان مادر تربیت یافت و تحصیلات ابتدایـی و متوسطه را در تهران گذراند. استاد امیری سرودن شعر را از نوجوانی آغاز کرد. در این راستا در مقدمه دیوانش چنین نوشته است: در همان اوایل نوجوانی بود که وجود جوانه‌های شعر و ذوق ادبی را در خود احساس کردم و جسته و گریخته مصراع یا بیتی و رباعی به زبان می‌آوردم تا اینکه اولین غزل خود را که غزلی سیاسی در باب مسائل روز بود، سرودم و چاپ کردم. این کتاب در دو جلد دربرگیرنده دیوان اشعار امیری فیروزکوهی است که به کوشش امیربانوی امیری فیروزکوهی منتشر شده است.

نام این شاعر کریم و نام خانوادگی‌اش امیری و تخلصش «امیر» است. شهرتش به «امیری فیروزکوهی» گذشته از نسبت به زادبومش که فیروزکوه است، به دلیل امتیاز از دیگر شرکای تخلص امثال استاد بزرگ امیری فراهانی (ادیب الممالک) و میرزا سیدعبدالله خان اتابکی امیر تخلص و سایر مشتهران بدین کلمه است. به سال 1288 شمسی در دهکده فرح آباد فیروزکوه پا به عرصه هستی نهاد. او هفت ساله بود که به همراه پدر که از مردان تحصیل‌کرده آن روزگار بود به تهران آمد و مشغول تحصیل شد. پدرش در همان سال درگذشت. از آن پس در دامان مادر تربیت یافت و تحصیلات ابتدایـی و متوسطه را در تهران گذراند. استاد امیری سرودن شعر را از نوجوانی آغاز کرد. در این راستا در مقدمه دیوانش چنین نوشته است: در همان اوایل نوجوانی بود که وجود جوانه‌های شعر و ذوق ادبی را در خود احساس کردم و جسته و گریخته مصراع یا بیتی و رباعی به زبان می‌آوردم تا اینکه اولین غزل خود را که غزلی سیاسی در باب مسائل روز بود، سرودم و چاپ کردم. این کتاب در دو جلد دربرگیرنده دیوان اشعار امیری فیروزکوهی است که به کوشش امیربانوی امیری فیروزکوهی منتشر شده است.

ادبیات ایران گنجینه‌ای از حکمت و عرفان و اخلاق و مردمی و رادی و راستی و جوانمردی و راستگاری و انسان‌دوستی و تجلی‌گاه مردم‌دوستی و میهن‌پرستی است. آگاهی از این گنج‌نامه معنی‌آفرین سرمدی بر هر ایرانی میهن‌پرست و صاحب ذوق بایسته است؛ زیرا رهروان اقلیم سخن و بیداردلان آزادمرد ادب پارسی، نه‌تنها از نظر فضیلت اخلاقی بر چرخ برین انسانیت و بزرگواری جای دارند، بلکه در همه زمینه‌های دانش تجاربی به دست آورده، بیشتر آنان از سرآمدان و نگاهبانان راستین فرهنگ و تمدن این مرزوبوم فرخنده‌ بوده‌اند. هدف از تألیف و جمع‌‌آوری این کتاب، آشنایی بیشتر دانشجویان و خوانندگان با برخی از شاهکارهای نظم و نثر استادان سخن است. در ابتدای کتاب در گفتارهایی مختصر به زبان‌های ایران و شعر و سبک و نوع ادبی پرداخته شده است.

...در ادبیات عرفانی فارسی، به خصوص در شعر، جام و برخی واژه‌های تقریباً هم معنی با آن، مانند پیمانه و پیاله و ساغر، معانی اصطلاحی نزدیک به هم دارند. ام، هنگامی که به تنهایی به کار می‌رود، رمزی برای بیان مفاهیم و اصطلاحات گوناگون عرفانی است، از قبیل عشق، معرفت، وصال، تجلیات الاهی، عالم هستی،تعینات ذات در مرتبه اسما و صفات، حقایق و اسرار الاهی و نیز احوالی که در طی سلوک به سالک دست می‌دهد و در نتیجه آن احوال، سالک مجذوب (جذبه) می شود یا معرفت و گشایشی معنوی برایش حاصل می‌گردد. گاه نیز جام استعاره از لب و چهره معشوق ازلی است و اشاره به انواع تجلیات الاهی دارد. مشفق کاشانی از سنین کودکی علاقمندی خود به شعر را نشان داد و سرودن شعر را آغاز کرد. وی در ارتباط با مشوق خو د و اولین تجربه شعری خود گفته است: «اولین مشوق من مادرم بود که در سنین کودکی غزل های حافظ را برایم زمزمه می کرد و من با علاقه ای عجیب گوش می دادم و وقتی احساس کرد که در این زمینه استعدادی دارم و می توانم پیشرفت کنم، توجه او بیشتر جلب شد. در کلاس چهارم ابتدائی با کمک مادرم شعر کمی ابتدائی برای معلم سرودم. همین موضوع و تشویق معلم ادبیات باعث شد تا به عالم شعر و ادب روی آورم». سبک و سیاق آثار مشفق آمیزه ای از سبک هندی و عراقی می باشد و با این که در اکثر قالبهای شعر فارسی از جمله غزل، قصیده، مثنوی، رباعی و از همه مهمتر اخوانیات طبع آزمایی کرده است، قالب غزل قالب مورد علاقه وی بوده است.