احمد شاملو در میان روشنفکران هنرمند ایرانی جزو معدود کسانی است که گامهای بلندی را در جاده صمد بهرنگی برداشته و به حیطه ادبیات کودک وارد شده است. او توانسته دراین عرصه نیز مجموعهای را پدید آورد که هویت خاص «شاملویی» خود را دارد و از ادبیات معمول و رایج و رسمی بازاری و غیر بازاری موجود و معدوم کاملا متمایز است. پرداختن به ادبیات کودک برای شاعر یکی از «سرمشغولیهای» همیشگی اوست. شاعر همچون دیگر بزرگ ـ نویسان صرفاً از سر تفنن و سرگرمی یک یا دو اثر در این زمینه و برای کودکان ننوشته است. کارهای او در کلیت خود یک «منظومه» و یک جریان ادبی منحصر به فرد در ادبیات کودک پدید آورده است. شاعر، تجربهای جدید و متفاوت را در ادبیات کودک بنیان گذاشته که میتوان مقدمهای باشد فرا روی دیگر هنرمندانی که به کودک میاندیشند و میخواهند از موضوع هنر با وی سخن بگویند. شاملو از سال 1338 با انتشار «خروس زری، پیرهن پری» به صورت کتاب کودک، نشان میدهد که کودک برای او امری جدی و مهم است.
پس از گذشت حدودا چهل سال از عمر سینمای ایران به جهت بالا بردنبار عاطفی فیلم و به ویژه در مضامین خانوادگی و ملودرامهای وطنی، در سالهای دهه چهل، کودکان نیز گهگاه در فیلمهای فارسی حضور پیدا می کنند. اما این حضور به تنهایی نمی تواند سرآغاز فیلم کودک در تاریخ سینمای ایران باشد. چرا که سینمای کودک، ویژگیهای خاص خود را دارد و برای مخاطبان خاص خود نیز تولید می شود و فیلم های سینمایی به دلیل جامعیت و عمومی بودن شیوه بیان و پیام آن نمی تواند پاسخگوی این نیاز باشد....
این کتاب دربرگیرنده مجموعه مقالات اولین همایش ادبیات کودکان و نوجوانان است که در دانشگاه بیرجند انجام گرفته است. عناوین برخی از نوشتارها بدین ترتیب است: تحلیل مقایسهای قصههای قومی و ادبیات معاصر کودک ایران/ طاهره آدینهپور، کاربرد ادبیات در زندگی کودک/ نسرین امین دهقان، کتابداری کودک و نوجوان/ نوشآفرین انصاری، در قلمرو ادبیات و شعر کودک/ سعید خودمحمدی، موقعیت کودکان و ادبیات کودکان در ایران باستان/ محمدرضا راشد محصل، تحلیل زبانشناختی مشکلات ترجمه ادبیات کودکان/ محمدحسین قرشی، ادبیات غیرداستانی کودکان در ایران/ ثریا قزلایاغ، عشق و دغدغههای محمدرضا یوسفی نسبت به ایران/ توران میرهادی و .... .