با توجه به اینکه بیشتر جملاتی که روزمره تقریر میشود، حاوی لغات و اصطلاحات مشکل عربی است و بدون استعمال آنها کلمات و جملات نارسا تلقی میشود، نویسندگان این کتاب در اثر مطالعه فرهنگهای مختلف (برهان قاطع، فرهنگ خیام، فرهنگ جیبی خلیلی و فرهنگ آموزگار) بر آن شدهاند که برای سهولت فراگیری واژهها و اصطلاحات، آنها را که مشابهتی در تلفظ داشتهاند در این مجموعه گردآوری کرده و «فرهنگ متشابه» نام نهادهاند. ضمنا در ابتدای کتاب قواعد املایی و نقطهگذاری که باید هنگام نوشتن زبان فارسی رعایت شود، آورده شده است.
گرچه گویش سبزواری یکی از لهجههای فارسی دری است و سالیان دراز شلاق زبانهای ناهماهنگی چون زبان ترکی، مغولی، عربی و ... را بر شانه خود تحمل کرده و امروزه در قسمت نسبتا وسیعی از خاک ایران تکلم میشود، هرگز نمیتوان آن را از لهجههای دیگر زبان فارسی برتر دانست. وقتی از گویش سبزواری سخن گفته میشود و اختصاصات دستوری یا واژههای آن بررسی میشود، نباید این تصور پیش آید که با یک گویش صددرصد ثابت سروکار داریم و بین افراد مختلفی که با آن گویش تکلم میکنند، وحدت کلمه و لفظ برقرار است. در این کتاب لغات و اصطلاحات گویش سبزواری با شواهدی از اشعار محلی این شهرستان گردآوری شده است.
زرقان شهری باستانی در میانه راه شیراز به تخت جمشید در دامنه کوه زرقان است. زرقان قدیم شامل محلههای بزرگ جولاهگان، میان و لرها و محلههای کوچکتر آخوندها، جهودها و حیدر بود. مجموعه این محلههای درهمفشرده، پشت به کوه داده و دامن تا ابتدای دشت گسترده بود. برجوبارو و دروازههای کوچک و بزرگ شهر را در میان گرفته بود و از گسترش آن پیشگیری میکرد. در این کتاب مجموعه دوهزار مثال، اصطلاح، کنایه، تشبیه و پند و اندرز در لهجه فارسی مردم زرقان فارس گردآوری شده است.