شعرمعاصر یا شعر نو گونههای جدیدی از شعرهستند که از اشعار پیش از متمایز هستند و ساختاری پیشرفته دارند.
شعرمعاصر(نو) فارسی:
شعر نو فارسی عنوانی است در برابر شعر کهن فارسی. شعرمعاصر، از آنجا که در وزن عروضی و قالب از شعر کلاسیک، کهن و سنتی پیروی نمیکند شعرنو نامیده شده است. شعر نو شامل قالب های : نیمایی، سپید و موج نو است و در قوالب دیگر بر اساس توجه شاعر به زبان و مفاهیم روز، عنوان "نو" به عنوان پسوند به نام قوالب افزوده می شود مانند: غزل نو.
منظومه ی افسانه اثر نیما یوشیج را سر آعاز شعر نو می دانند.
اصطلاح:
چون شعر نیمایی کاربردی نو از وزن عروضی و قالبی بیسابقه و متمایز از شعر کلاسیک را ارائه کرده است و قبل از اشکال دیگرِ اشعار نوظهور معرفی، اعلام رسمیت و رشد و حرکت خود را آغاز کرده است غالبا شعر نیمایی را با اصطلاح شعر نو برابر میدانند. در عین حال برای کلیت شعرهای غیرسنتی معاصر نیز اصطلاح شعر نو به کار میرود.
شعر معاصر پس از نیما:
در یک نمای کلی، به ترتیب، شکل گیری انواع شعر نو را میتوان به سه دسته کلی تقسیم کرد:
شعر نیمایی: وزن عروضی دارد اما جای قافیه ها مشخص نیست مثل: اشعار اخوان ثالث، فروغ فرخزاد و سهراب سپهری.
سپید: هر چند آهنگین است اما وزن عروضی ندارد و جای قافیه ها در آن مشخص نیست مثل: برخی اشعار شاملو.
موج نو: نه قافیه دارد و نه وزن عروضی و فرق آن با نثر در تخیل شعری است، موج نو به پیچیدگی معروف است. مثل: برخی اشعار احمد رضا احمدی.
شیوههای انتزاعی:
گاه شعرهای بینابین این دو سبک را شعر آزاد مینامند. از سویی شعر بی وزن را شعر منثور و یا سپید و یا حتی شعر آزاد نیز اطلاق میکتتد.
شیوههایی با برداشتهای انتزاعی از شعر بی وزن مرسوم است که تعریف و مرزبندی شفاف علمی ندارد و شعر سپید، آزاد، حجم، موج و... خوانده میشود.
جریانهای شعرمعاصر و نو فارسی:
شعر نیمایی
شعر سپید
شعر حجم
شعر موج نو
شعر ناب
شعر کودک و نوجوان
دهه شصت و موج سوم
شعرهای نگارهای
شعر دهه هفتاد
شعر پستمدرن
شعر دهه هشتاد
برخی شاعران سرشناس در زمینه شعرمعاصر و نو:
علی اسفندیاری (نیما یوشیج)
احمد شاملو (الف. بامداد)
مهدی اخوان ثالث (م.امید)
محمدرضا شفیعی کدکنی
سهراب سپهری
نادر نادر پور
فریدون مشیری
فروغ فرخزاد.
در این بخش شعرمعاصر ادبیات فارسی ذیل سه زیرشاخه ی: دفترشعر، مجموعه اشعار و گزیده ارائه می گردد.
شعرمعاصر یا شعر نو گونههای جدیدی از شعرهستند که از اشعار پیش از متمایز هستند و ساختاری پیشرفته دارند.
شعرمعاصر(نو) فارسی:
شعر نو فارسی عنوانی است در برابر شعر کهن فارسی. شعرمعاصر، از آنجا که در وزن عروضی و قالب از شعر کلاسیک، کهن و سنتی پیروی نمیکند شعرنو نامیده شده است. شعر نو شامل قالب های : نیمایی، سپید و موج نو است و در قوالب دیگر بر اساس توجه شاعر به زبان و مفاهیم روز، عنوان "نو" به عنوان پسوند به نام قوالب افزوده می شود مانند: غزل نو.
منظومه ی افسانه اثر نیما یوشیج را سر آعاز شعر نو می دانند.
اصطلاح:
چون شعر نیمایی کاربردی نو از وزن عروضی و قالبی بیسابقه و متمایز از شعر کلاسیک را ارائه کرده است و قبل از اشکال دیگرِ اشعار نوظهور معرفی، اعلام رسمیت و رشد و حرکت خود را آغاز کرده است غالبا شعر نیمایی را با اصطلاح شعر نو برابر میدانند. در عین حال برای کلیت شعرهای غیرسنتی معاصر نیز اصطلاح شعر نو به کار میرود.
شعر معاصر پس از نیما:
در یک نمای کلی، به ترتیب، شکل گیری انواع شعر نو را میتوان به سه دسته کلی تقسیم کرد:
شعر نیمایی: وزن عروضی دارد اما جای قافیه ها مشخص نیست مثل: اشعار اخوان ثالث، فروغ فرخزاد و سهراب سپهری.
سپید: هر چند آهنگین است اما وزن عروضی ندارد و جای قافیه ها در آن مشخص نیست مثل: برخی اشعار شاملو.
موج نو: نه قافیه دارد و نه وزن عروضی و فرق آن با نثر در تخیل شعری است، موج نو به پیچیدگی معروف است. مثل: برخی اشعار احمد رضا احمدی.
شیوههای انتزاعی:
گاه شعرهای بینابین این دو سبک را شعر آزاد مینامند. از سویی شعر بی وزن را شعر منثور و یا سپید و یا حتی شعر آزاد نیز اطلاق میکتتد.
شیوههایی با برداشتهای انتزاعی از شعر بی وزن مرسوم است که تعریف و مرزبندی شفاف علمی ندارد و شعر سپید، آزاد، حجم، موج و... خوانده میشود.
جریانهای شعرمعاصر و نو فارسی:
شعر نیمایی
شعر سپید
شعر حجم
شعر موج نو
شعر ناب
شعر کودک و نوجوان
دهه شصت و موج سوم
شعرهای نگارهای
شعر دهه هفتاد
شعر پستمدرن
شعر دهه هشتاد
برخی شاعران سرشناس در زمینه شعرمعاصر و نو:
علی اسفندیاری (نیما یوشیج)
احمد شاملو (الف. بامداد)
مهدی اخوان ثالث (م.امید)
محمدرضا شفیعی کدکنی
سهراب سپهری
نادر نادر پور
فریدون مشیری
فروغ فرخزاد.
در این بخش شعرمعاصر ادبیات فارسی ذیل سه زیرشاخه ی: دفترشعر، مجموعه اشعار و گزیده ارائه می گردد.