در یک نگاه کلی، اصلاح آوایی شامل سلسله فعالیتهایی است که در هر نگرشی میتواند بهصورت مروری و مختصر وجود داشته باشد. اما در نگاه جدیتر و عمیقتر به اصلاح آوایی، که امروزه در فن آموزش زبان به یک رشته تخصصی تبدیل شده، پیمیبریم که شناخت عمیق و دقیق اهداف، اصول، روش و ابزارهای هر کدام از این روشها به خودی خود فضای تحقیقی وسیعی را میطلبد. در این جستار هدف این است تا با توصیف روشهای موجود اصلاح آوایی در دنیا، به بررسی نقاط قوت و انتقادی هر کدام به صورت جداگانه پرداخته شود. بنابراین، هدف مؤلفین، بررسی این مهم است که کدام یک از روشهای موجود، از میان روشهای معرفی شده، میتواند کارآمدی بیشتری در اصلاح آوایی داشته باشد. از میان پنج روش بسیار رایج در سطح جهانی، نتیجه میگیریم که هر چند استفاده از روش آزمایشگاهی و روش تولیدی آسانتر است و همین امر باعث رواج بیشتر آنها شده است، اما، با توجه به تحلیلهای انجام شده مؤلفین، بر پایه نظریات نوین آواشناسی، معلوم میشود که روش آهنگی ـ کلامی میتواند مؤثرتر باشد. در انتها، یک دورنمای آموزشی نیز با تاکید بر روش قابل قبول ارائه شده است.
یادگیری زبان خارجی همانند زمینههای دیگر یادگیری دستخوش فراموشی است. توجه به پدیده فراموشی در بیان گفتاری و نوشتاری در زبان خارجی اهمیت خاصی دارد، زیرا این دو حوزه، نمود توانش و مهارتهای زبانآموز هستند. این تحقیق با هدف بررسی پدیده فراموشی در حوزه یادگیری زبانهای خارجی (زبان فرانسه) در سطح تولید زبانی صورت گرفته است. برای بررسی نظریههای مرتبط با فراموشی، حافظه و ذخیرهسازی اطلاعات از روش توصیفی ـ تحلیلی استفاده کردیم. در ادامه، طی یک تحقیق میدانی با استفاده از کلمات عینی و ذهنی به بررسی فراموشی کلمات در حوزه زبان خارجی پرداختیم. فراموشی کلمات را در قالب دو آزمون بر پایه دو منبع متفاوت، یعنی لیست کلمات جدای از متن و کلمات داخل متن به زبان فرانسه، در میان زبانآموزان زن و مرد با دو رده سنی 25 تا30 سال و 31 تا40 سال بررسی کردیم. نتایج پژوهش نشان داد که فراموشی، وابسته به نوع کلمات زبانی است و کلمات ذهنی، نسبت به کلمات عینی بیشتر فراموش میشوند. دادهها نیز ثابت کردهاند که سن و جنس آزمودنیها تأثیر معناداری بر فراموشی کلمات عینی و ذهنی دارند. به بیان دقیقتر، سن و جنس آزمودنیها و نوع کلمات، زمانی که کلمات در قالب یک متن باشند، بر فراموشی تأثیرگذارند، بهطوریکه در گروه 25 تا 30 سال فراموشی کلمات عینی در بین مردان معنادار و 82/1 درصد بیشتر از زنان بوده است، ولی در گروه سنی 31 تا 40 سال، نتایج برعکس بود و میزان فراموشی زنان 5/2 درصد بیشتر شد.