مولانا محمداکرم غنیمت پنجابی (کنجاهی) شاعری است که با هوشیاری و وقوف بر زیباییهای شعر دیگر شاعران همسبک و تأثیرپذیری طبیعی از حال و هوای شعر روزگار خود، کوشیده با به مدد نازکخیالیها و نکتهسنجیها، مضمونسازیها و مضمونپردازیها، لحن طربناک و شاداب عرفانی را با ملاحت و جمال عاشقانه در هم آمیزد و به لطف ذوق توانا و بدیههپرداز، دیوانی کمحجم اما پرکوهر فراهم آورد و افقهای دلانگیزی از شعر هندی را در آینه زلال کلماتش بازتاب دهد. او از شاعران سده دوازدهم هجری در هند است که نیاکانش از هند کوچیدند و در سرزمین پنجاب سکونت گزیدند. او در زندگی شاعرانه خود به عرفان و تصوف تعلق خاطر داشت و با سرسپردن به حلقه دوستداران شیخ عبدالقادر گیلانی با تأکید بر این تعلق از ملازمت درباریان رهایی یافت. از آن پس مدتی را به سیاحت گذراند و پس از بازگشت به پنجاب سرانجام در سال 1158 هـ.ق درگذشت. این کتاب گزارشی است از شعر غنیمت پنجابی و به نیت معرفی این شاعر دلسوخته و پرشور که با گرایش به معیارها، سلیقهها و ذوقورزیهای امروزی در غرل شکل گرفته است.
حسین مسرور که نام خانوادگی اش سخنیار و تخلصش مسرور است در بیستم صفر 1308 قمری در کوپا از بلوک اصفهان پا به عرصه وجود گذاشت. آنها برای تعلیم و تربیت به اصفهان کوچ کرده و مسرور در سایه نبوغ ذاتی تحصیلات مقدماتی را پشت سر گذاشته به مراکز علم و دانش دست یافت و از درس استادان نامی کسب نور نمود. از 9 سالگی اشعار خود را در انجمن ادبی اصفهان می خواند و در محضر شادروان دهقان سامانی مایه تحسین و تعجب شعرا گشت پس از چندی عازم شیراز شد و زبانهای قدیم و خطوط باستانی را در محضر فرصت شیرازی آموخت و در مراجعت به اصفهان اشعار انتقادی خود را با امضای مستعار در جرائد اصفهان و طهران منتشر ساخت به خراسان و کاشان سفری نمود و هر جا از خرمن معرفت دامنی برگرفت پس از فوت پدر باز سفری به شیراز نمود و دوستانش از او خواستند تصدی ریاست چاپارخانه های شیراز را بپذیرد قبول کرد و دو سال بعد در طهران به خدمت وزارت فرهنگ درآمد و از 1302 شمسی به مدت 36 سال عهده دار تعلیم و تربیت مردان امروز بود. استاد مسرور علاوه بر تبحر در فنون شعر و ادب در ریشه لغات قدیمی و اشعار و اصطلاحات مشکل شعری غریزه الهام بخشی دارد...
کتاب گل سرسبد مشحون از برگزیده اشعاری است که شاعران بلند آوازه ایران در طول چهارده قرن درباره عظمت مقام امیرالمومنین (ع) سروده اند و بر ارباب دانش و خرد پوشیده نیست که تدوین چنین کتابی صرف وقت بسیار می خواهد و مخصوصا به آقای علی اکبر خان پیروی شاعر آل محمد به مناسبت این توفیق باید تبریک گفت که دیوان ده ها و شاید بیش از صد شاعر توانا را از قرنهای گذشته تا عصر حاضر از روی شوق و حوصله و پشتکار مطالعه کرده و از میان آنها بهترین اشعار را در پیرامون مقام و مرتبت امیرالمومنین برگزیده اند و این اقدام به اعتقاد نویسنده این سطور براستی یک ابتکار شاعرانه است که چنین همتی تا به حال از کسی دیده نشده است و اگر هم شده باشد مسلما به این پایه و مایه نیست...
این کتاب دربرگیرنده هفت مقاله درباره شعر و نقد ادبی است. در این نوشتهها به گذشته و حال نقد ادبی با تأکید بر نقد شعر نگاه شده و کوشش بر سر آن بوده که با آوردن گزارشی اجمالی از سیر تاریخی نقد، پارهای از مسائل مبتلابه مورد تأمل قرار گیرد. عناوین نوشتارها بدین ترتیب است: پویه نقد، مصیبت نقد، نقد و خرافهها، نقد شعر و نقد شاعر، در روششناسی نقد، اندکی از نقد معاصران، مقدمهای بر نقد شعر این سالها.