واجهای خط پهلوی زبان پارسی از 4 واکهدار (مصوت)، 4 واکهدار مرکب و 2 هجای مرکب و 19 هجای ساده و یک نشانه سکون و 3 علامت آهنگی (صوتی) تشکیل شده که در مجموع به 33 نشانه میرسد. در این کتاب نویسنده ابتدا نگاهی به زبانشناسی و زبانهای ایرانی انداخته و سپس در بخش بعدی درباره خط میخی، پهلوی و اوستا بررسی مختصری انجام داده است. در ادامه و در بخش اصلی به خط پهلوی و نویسهها و دستور زبان آن پرداخته شده است.
در این دفتر واژههایی که به عنوان واژه پهلوی در واژهنامههای فارسی به فارسی لغت فرس اسدی طوسی، صحاح الفرس، واژهنامه معیار جمالی، فرهنگ حسین وفایی، تحفة الاحباب، فرهنگ جهانگیری، مجمع الفرس و برهان قاطع یاد گردیده، گردآوری و به ترتیب الفبایی آورده شده است و در پایان آگاهیهایی که در باره زبان پهلوی در برخی از این واژهنامهها آمده به صورت پیوستی با عنوان «آگاهیهای پراکنده درباره زبان پهلوی» افزوده شده است.
زبان پهلوی، پازند را از واژه اوستایی «پئیتیزنته» به معنی «پانویس شرح و تفسیر» میدانند و در بررسی متون پازند روشن میشود که واژگان پهلوی سادهتر شدهاند و به خط دیندبیره بازنویسی شدهاند. البته لهجه خاصی که شاید لهجه شمالی باشد در سادهشدن واژگان پهلوی دیده میشود. بنابراین باید گفت در اواخر دوره ساسانی نامفهومشدن واژگان قدیمی پهلوی و مشکل در خواندن خط پهلوی موجب شد که موبدان متون پهلوی را به پازند بازنویسی کنند که تاکنون برخی از بخشهای اوستا و متون کلامی مانند «شکند گمانیک ویزار» باقی مانده است. این کتاب دربرگیرنده شماری از واژگان پازند است که توسط شادروان موبد رستم شهزادی گردآوری گردیده است.