از اواسط سال 1345 تا اواخر 1346 رادیو پیک ایران سلسلهگفتارهایی با عنوان «لغتنامه» پخش کرد که طی آن واژههای گوناگون که در مباحث اجتماعی و سیاسی مورد استعمال قرار میگیرد، توضیح داده میشد. این برنامه عبارت بود از آشناکردن شنوندگان با مهمترین مقولات سوسیالیسم علمی، در ضمن بسیاری از اصطلاحات و لغات رایج و لغاتی که در جراید و نشریات سیاسی به کار میرود و دانستن مفهوم دقیق آنها ضروری است، توضیح داده شد. این کتاب بر اساس همان گفتارها با اضافات و تصحیحاتی تهیه شده است. هدف از این واژهنامه دادن ابتداییترین اطلاعات با بیانی ساده و همهفهم است.
گرچه گویش سبزواری یکی از لهجههای فارسی دری است و سالیان دراز شلاق زبانهای ناهماهنگی چون زبان ترکی، مغولی، عربی و ... را بر شانه خود تحمل کرده و امروزه در قسمت نسبتا وسیعی از خاک ایران تکلم میشود، هرگز نمیتوان آن را از لهجههای دیگر زبان فارسی برتر دانست. وقتی از گویش سبزواری سخن گفته میشود و اختصاصات دستوری یا واژههای آن بررسی میشود، نباید این تصور پیش آید که با یک گویش صددرصد ثابت سروکار داریم و بین افراد مختلفی که با آن گویش تکلم میکنند، وحدت کلمه و لفظ برقرار است. در این کتاب لغات و اصطلاحات گویش سبزواری با شواهدی از اشعار محلی این شهرستان گردآوری شده است.
زرقان شهری باستانی در میانه راه شیراز به تخت جمشید در دامنه کوه زرقان است. زرقان قدیم شامل محلههای بزرگ جولاهگان، میان و لرها و محلههای کوچکتر آخوندها، جهودها و حیدر بود. مجموعه این محلههای درهمفشرده، پشت به کوه داده و دامن تا ابتدای دشت گسترده بود. برجوبارو و دروازههای کوچک و بزرگ شهر را در میان گرفته بود و از گسترش آن پیشگیری میکرد. در این کتاب مجموعه دوهزار مثال، اصطلاح، کنایه، تشبیه و پند و اندرز در لهجه فارسی مردم زرقان فارس گردآوری شده است.