کتابخانه مجازی ادبیات

تاریخ ایران در دوره استیلای خلفای تازی پر از جانفشانی‌های مردانه است. یکی از بزرگان این گروه که می‌توان او را از بنیادگذاران ایران بعد از اسلام دانست، حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی گوینده شاهنامه است. او آرزوها و خشم‌ها و ستم‌کشیدگی‌های ایرانیان آن زمان را با بیانی آسمانی و توانایی خاصی در شاهکار جاودانی خود بیان کرده است. نویسنده در این کتاب بعد از آوردن مقدماتی درباره شعر و شاهنامه فردوسی، سناریویی از زندگی فردوسی را به نگارش درآورده است.

میرزا رضاخان طباطبائی نائینی یکی از اندیشمندان و یکی از حلقه‌های به‌هم‌پیوسته جریانات روشنفکری دوران انقلاب مشروطه ایران است. نخستین شماره روزنامه تیاتر را میرزا رضاخان در تاریخ سه‌شنبه، چهارم ربیع‌الاول 1326 قمری در تهران منتشر کرد. این روزنامه تا جمادی‌الاول 1326 در مجموع در دوازده شماره انتشار یافته و هر شماره داری چهار صفجه بوده است. این نشریه، نخستین روزنامه‌ای بود که زیرعنوان تیاتر در ایران انتشار می‌یافت. نائینى از اولین شماره مطلب انتقادى خود را از اوضاع و رجال دربارى زیر عنوان «تئاتر شیخ على میرزاى حاکم ملایر و تویسرکان و عروسى با دختر پادشاه پریان مشتمل بر چند پرده» آغاز مى‏کند. این نوشته به صورت محاوره و نمایش‌نامه نوشته شده و با نثرى ساده و عوام‌فهم تنظیم شده است. در این کتاب افزون بر گذری بر زندگی طباطبائی نائینی و آثار او، متن این روزنامه نیز دوباره آورده شده است.