ابوالمعانی بیدل (1054 ـ 1133 ق) متفکری است متدین که راجع به الوهیت، خلقت کاینات، نظام عالم، سعادت و خیر و بشر و ارزشهای فردی و اجتماعی حیات انسانی میاندیشد و اظهار عقیدت مینماید. متصوفی است عالیمقام که قلبش از عشق خداوند، محبت، بشر، احساس حسن و جمال در مظاهر کائنات، مملو است. شاعری است بلندپایه و ادیبی است دارای کمالات صوری و معنوی که اشعار زیبا و شاهکارهای بینظیر او، مؤید قاطعی برای این مدعاست. در این کتاب در شانزده فصل به زندگی، شعر، افکار و خصوصیات شعری بیدل دهلوی پرداخته شده و منتخباتی از آثار او آورده شده است.
سیمای شاعران، شرح حال، نمونه آثار ۲۰۲ شاعر نامی ایران از قدیمترین ایام تا عصر حاضر است. شعر من سوز دل سوخته زار من است شعر من پرتو تابنده افکار من است شعر من گوهر دریای دل خونین است شعر رخشنده دل گوهر شهوار من است آغاز کتاب با مقدمه ای از مولف ،صابر کرمانی ،درباره شعر و شاعری است. مولف در ابتدای هر شعر ،وصف حالی از شاعر ارائه داده تا خواننده با سراینده اشعار نیز آشنایی مختصر پیدا کند.عمده اشعار گردآوری شده به سبک کهن و با وزن و قافیه و در عین حال در مواردی از سرایندگان شعر نیمایی نیز شواهدی آورده شده است همچون فریدون مشیری و نادر نادرپور ... . طبع جدید اثر با ویرایش مجدد و اضافات و اصلاحات و چاپی زیبا و در دو رنگ منتشر گردیده است.
کتاب "جشن قرن هفتم ملای روم" مولانا در خانقاه شمس تبریزی اثر استاد شهریار، به کوشش کریم خمسه.