کتابخانه مجازی ادبیات

کلمات عربی بر سه گونه است: اسم، فعل، حرف، مانند: کتاب، کتب، فی. اسم بر دو قسم است: معرب مانند محمّد و کتاب، مبنی مانند هو و نحن. اسم معرب کمتر از سه حرف نمی تواند باشد و ممکن است ثلاثی (سه حرفی) رباعی (چهار حرفی) یا خماسی (پنج حرفی) باشد، مانند: قفل، درهم، سفرجل.... کتاب رساله عربی برای فارسی که برای استفاده دانشجویان دانشکده ادبیات با پاره ای تعدیلات از مقدمه کتاب "المنجد" اقتباس و ترجمه شده است.

این رساله از بهترین مظاهر کوشش ثمربخش یونسکو است. این کتاب صورت مجلس مذاکرات و مباحثات ورزیده ترین معلمان جغرافیای همه عالم است. نویسندگان کتاب به مجموع این جلسات با کمال تواضع نام "استاژ" یعنی دوره کارآموزی داده اند ولی میدانیم که بزرگترین و مهمترین معلمان که غالبا استادان دانشگاه و بازرسان فنی و مربیان این دوره استاژ را بوجود آورده اند. نویسندگان کوشیده اند که تعلیم جغرافیا را منطبق سازند به نوترین روش های آموزش که آن را روش علمی نام نهاده اند...

این کتاب مشتمل بر دو بخش است؛ بخش اول شامل مقالاتی است که نویسنده در تجلیل و تکریم از بعضی از فضلاء و ادباء و اساتید و محققان نامدار در ادب یا در شرح بیان هجران و خون جگری است که از فقدان و فراق ایشان دارد نوشته است. نیز در این بخش دو مقدمه نسبتاً مفصلی که بر دو کتاب معروفی که فریده مهدوی دامغانی ترجمه کرده بوده؛ یعنی «کمدی الهی» دانته و «بهشت گمشده» میلتون نگاشته شده بود، در این بخش آورده شده است. بخش دوم حاوی خاطرات و یادگارهایی است که نویسنده در طول مدت چهل سال اشتغالش به عنوان «سردفتر» آن را به یاد داشته و فقط به نقل بعضی از آنچه در مجلات مختلف در ایران و خارج از ایران منتشر شده، اکتفا شده است.

در این گفتار دو نسخه خطی ارزشمند که نگارنده در مجموعه‌ای شخصی‌ در آمریکا دیده است و از نظر کتابشناسان حائز اهمیت هستند معرفی می‌شود. یکی شرح اشارات اما فخر رازی مورخ 679 ق در کتابخانه مدرسه نظامیه بغداد است، در 209 ورق، مشتمل بر هردو جزء منطق و فلسفه، و به‌ صورت قال اقول. این نسخه بسیار تمیز و منقح است، بدون غلط املایی یا اعرابی چشمگیر. از جمله مالکان پیشین این نسخه یکی درویش محمد بن‌ احمد طالوی مفتی دمشق، از مشاهبر شعرا و علمای اواخر قرن دهم و اوایل‌ یازدهم ق بوده است. دوم، نسخه‌ای است به خط نسخ بسیار خوش، با عنوان شرح العده فی اللغه، از شارحی نامعلوم که کتابش را به پادشاه بویهی ابی کالیجار(د.440 ق) اهدا کرده است و در منابع موجود کتابی به نام«العده»یا شرحی از آن دیده نشده است.