زبانشناسی اجتماعی یکی از میانرشتههای بسیار کارآمد و جذاب در حوزه مطالعات زبانی بهویژه در بررسیهای مربوط به رابطه زبان و جنسیت است. نویسنده در این کتاب در پی رسیدن به پاسخ سؤالاتی از این قبیل است: آیا در زبان فارسی نابرابری جنسیتی وجود دارد؟ در صورت پاسخ مثبت به پرسش دوم عوامل مؤثر بر آن کداماند؟ آیا میتوان با اصلاح زبانی به اصلاح اجتماعی دست زد یا خیر؟ که بیشتر در این کتاب به دو پرسش نخست پرداخته شده است. مطابق بررسیهای نویسنده، زبان فارسی به شهادت نشانههای مختلفی شدیداً جنسیتزده است.
این فرهنگ تخصصی دربرگیرنده اصطلاحات تکنیکی و بسیار متداول در هشت حوزه مختلف زبانشناسی و آمزوش زبان است که عبارتند از: زبانشناسی مقدماتی (شامل آواشناسی، واجشناسی، نحو، واژهشناسی، معناشناسی و ....)؛ دستور زبان انگلیسی (و توصیف ساختارهای آن به شیوه سنتی، ساختگرایی، نقشگرایی، گشتاری، نقشگاهی و نظیر آن)؛ تجزیه و تحلیل گفتمان؛ جامعهشناسی زبان (حاوی گونههای طبقاتی، لهجههای جغرافیایی، زبانهای میانجی، توانش تکلمی، دوزبانگی، دوگویشی، دولهجهای و مانند آن)؛ روانشناسی زبان (دربرگیرنده مسائل فراگیری زبان اول، آموزش زبانهای دوم و خارجی، آموزش زبان برای اهداف ویژه و ....)؛ تدریس مهارتهای زبان؛ شیوهها و روشهای تدریس زبان خارجی؛ آزمون زبان و آمار پایه.
این کتاب، یکی از معروفترین کتابها در زمینه زبانشناسی اجتماعی است که به منظور آشناکردن کسانی نوشته شده که در زبانشناسی و جامعه شناسی تخصصی ندارند، ولی علاقمند به مسائل زبان و جامعه هستند. این کتاب را پیتر ترادگیل یکی از محققان سرشناس تألیف کرده است. فهرست مطالب کتاب به این ترتیب است: زبانشناسی اجتماعی ـ زبان و جامعه، زبان و طبقه اجتماعی، زبان و گروه نژادی، زبان و جنسیت، زبان و بافت اجتماعی، زبان و کنش متقابل اجتماعی، زبان و ملت، زبان و جغرافیا.