فإن القرآن الکریم فرید بدیع فی نحوه و تراکیبه، و فی بلاغته النحویة، منقطع المثل والنظیر. و من هنا کان موضع حفاوة و حظوة من العجم، کما قد کان موضع حظوة من اللغویین العرب. غیر انه لم تذل بعض تراکیبه فی حاجة ملحة الی التحلیل العلمی الشافی، و بعض اسالیبه فی حاجة الی القاء الاضواء علیها لاستبیان مضامینها الدلالیة المعجزة. و هذا البحث قد أهذ علی عاتقة طرفا من ذلک. فلقد قام بتحلیل بعض التراکیب القرآنیة و اوضح طرفا من الطابع الدلالی لبعض الادوات و الاسالیب التی ما زال یکتتفها شیئ من الموض والابهام. و من خلال ذلک کشف النقاب عن عدد من مظاهر البلاغة اللغویة والنحویة فی القرآن الکریم علی نحو ینم عن قوة و عظم لغته و اعجازها وکمالها.
فراهنجار به معنی شکستن شیوه متداول زبان با نگرش هنرمندانه که به موجب آن عناصر زیباشناختی و ادبی کلام مجال ظهور پیدا میکنند. گاهی اوقات زبان به شکلی ماهرانه از فرم معیار و متداول خود خارج شده و وارد عرصه جدیدی میشود. این خروج از روند عادی زبان سبب رستاخیز واژگان شده و ترکیبهای زبانی جدید را به وجود میآورد. نمونه والای این هنرمندی در کلام حضرت حق وارد شده است. عادت برای انسان، نابینایی ذهنی به بار میآورد و قرآن حتی در شیوه سخن گفتن نیز سنت عادت را در هم میشکند تا درس حرکت رو به جلو را به انسان بیاموزد. در سوره مبارکه مریم (س) هم چون دیگر سورههای این کتاب آسمانی جلوههای زیبایی از این هنرمندی حضرت حق وجود دارد که چگونگی اجرا و شیوه پیادهشدن آنها موضوعی است که این پژوهش به دنبال بیان گوشهای از آن است. از جمله نتایج حاصل از این پژوهش آن است که فهم موضوع فراهنجار و کم و کیف به کارگیری آن در قرآن میتواند حلاّل برخی از مشکلات بشر و جوامع انسانی در حیطههای مختلف باشد.