کتابخانه مجازی ادبیات

نگارنده در کتاب، ابتدا نگاهی به عرفان و تاریخچه آن می‌افکند و در پی آن، پیشینه روان درمانی را بیان نموده، تعاریفی از روان درمانی و هدف آن به دست می‌دهند .وی مبحث اصلی کتاب را با مدخل((نقاط مشترک عرفان ایرانی و روان درمانی)) پی می‌گیرد ;سپس شباهت‌هایی میان اندیشه مولانا و فروید بازگو می‌کند . ((ارتباط پیر و مرید در عرفان))، ((انواع عشق))، ((شناخت درمانی و مولانا)) و ((کل‌نگری عرفانی)) از دیگر مباحث این کتاب به شمار می‌آید .

بعضی از روانکاوان از شعر، کلمات قصار و ضرب‌المثل‌ها برای درمان بیماران خود استفاده می‌کنند و می‌گویند شعر باعث تسهیل درمان شده، مدت درمان را کاهش می‌دهد. استفاده از شعر ممکن است به شکل انفرادی یا گروهی یا به صورت سرود باشد. نویسنده در پیش‌گفتار این کتاب به مفاهیم شعر و شعردرمانی پرداخته و سپس درباره روانکاوی در ادبیات و به‌ویژه شعر مطالبی را ارائه کرده است.